We hit the road and yes we like it!

Dinsdag 21 december

In de auto…

Princes Highway op

Rechtdoor, rechtdoor

Alsan rechtdoor, heelsan rechtdoor

Overtake 300m

Keep left unless overtaking

Links, links, links

Form one line!

Rechtdoor, rechtdoor

Witte auto, witte, witte, rode, witte, witte…

Alsan rechtdoor, heelsan rechtdoor

Oh oh, baantje in

Op en neer, op en neer

Oren dicht

Slikken, slikken

Oren open

Op en neer, op en neer

Aardebaantje, zandbaantje,

Modderbaantje, kiezelbaantje

Muziek beetje luider

Luider, luider… zachter

Mijn muziek, jouw muziek

Baantje in en heelsan, alsan rechtdoor!

Koetjes, paardjes, schaapjes,

Schaapjes, paardjes, koetjes

Op en neer, op en neer

Vals zingen en…

Wauw!

Door de bomen, tussen de bergen

Een prachtig strand en hemelsblauwe zee

We hit the road and yes we like it!

Vandaag een week geleden, vertrokken we met onze Holden Apollo richting Melbourne.

We zijn ik en Patricia. Voor wie Patricia niet kent en nog nooit van Patricia gehoord heeft, een korte Patriciabeschrijving: 29jaar, uit Maldegem, al veel gereisd, supersociaal, vegetarisch en werkt voor een organisch bedrijf. Best wel groot verschil met mij… op sommige vlakken dan. Net 21jaar, eerste grote reis, vlees nodig,  net afgestudeerd als kleuterleidster en wonend op een varkensboerderij!

Maar de verschillen zijn zeker geen minpunt. Ik leer veel bij van ‘mijn grote zus’.

Hoe kom ik terecht bij Patricia? Om een lang verhaal kort te maken: één van haar beste vriendinnen kwam eten in de muis, de persoon met wie ze kwam vertelde dat ik naar Australië ging, waarop zij mij vertelde dat haar vriendin daar zat en dat ik zeker eens contact moest opnemen. Dus zo gezegd, zo gedaan en een paar mailtjes later besloten we samen rond te trekken voor een bepaalde tijd.

Een week geleden vertrokken we dan van bij ‘mijn gezin’. Ik kreeg nog een kerstcadeautje mee van hen en een nieuw schriftje om ‘mijn boek’ verder in te schrijven. Er stonden al boodschappen in van de kindjes en de mama en de papa. Als ik geen goede tijd zou hebben, zouden ze zichzelf of hun knuffel op mij afsturen. Gisteren kreeg ik een ‘dreigberichtje’ van mijn kleine broer Martin:  ‘Ik hoop dat je veel plezier beleeft anders stuur ik doggie op je af!’ J Naast mijn cadeautjes, kreeg ik ook nog het aanbod om in maart een weekje te komen ‘housesitten’ (had ik waarschijnlijk al verteld?) en om bij hen te verblijven mijn laatste week voor vertrek naar België (wat nog ver weg ligt J)

Patricia en ik wisselen elkaar af achter het stuur. Het links rijden is geen probleem, je wordt er snel gewoon aan! Onze koffer ligt vol. Achterbank ligt plat, elk onze kant voor onze kleren en dan eten, veel eten J en natuurlijk onze geliefde tent, slaapzakken, dekens enzovoort…

Een week onderweg, is een week kamperen! Sofie en kamperen, kamperen en Sofie… klinkt raar en misschien een beetje ongeloofwaardig? J

Om eerlijk te zijn, het kamperen is sjiek! Maar ik ben zo kapot! Mijn spieren, mijn rug… gisteren sliep mijn bil de hele dag… maar naar ’t schijnt wordt je daar gewoon aan! We hopen het!

Waar hebben we die week dan gezeten? Overal en nergens! We zijn nog steeds op weg naar Melbourne. Bewust. Omdat we daar Nieuwjaar willen vieren. Nieuwjaar in Melbourne en ik weet nu al dat het wauw wordt! Ik heb 2 vriendinnen gehoord die ik de eerste week leren kennen heb (2 van de vele Franstalige Belgen), ik wist dat ze ook in Melbourne zouden zijn voor Nieuwjaar en raar maar waar, we hebben hetzelfde hotel geboekt! Ook heel wat jongens van de groep zullen in Melbourne zijn! Superbe dus! Een leuk weerzien en dan heb je nog de Canadezen, zij verblijven momenteel ook tegen Melbourne J Maar Melbourne en Nieuwjaar das voor binnen en tiental dagen.

Waar we gezeten hebben…

De eerste dag reden we vol goede moed en met een lekker zonnetje op ons richting Batemans Bay. Daar zijn we nooit geraakt omdat we bleven plakken op het witste strand van Australië, Hyams beach. Je had je zonnebril nodig of je kon niet naar het zand kijken. Een schattig strandje, niet druk en supermooi. Daarna reden we door naar Merry beach en daar hebben we voor de eerste keer ons tentje opgesteld en dat tussen de kangoeroes! J

Met uitzicht vanuit ons tentje op de zee, zaten we daar heel goed. De kangoeroes sprongen rond ons heen en ’s avonds kwamen de opossums goeiedag zeggen. We hadden er ons eerste avondmaal als echte kampeerders: Pasta! We werden ‘uitgenodigd’ door andere backpackers van Duitsland om bij hen iets te komen drinken. We hadden dus een gezellige avond en ze waren fan van mijn ‘Verdammt ich lieb dich-versie’. De dag erop genoten we nog van een duik in het mooie zwembad en wat luieren in de zon leverde mij een witte bikiniprint op mijn bruin velletje dat al wat rood begon te zien.

Wat minder leuk aan de camping was, was dat we 20cent moesten betalen voor 3minuten warm water in de douche en ik had er maar 20 bij… koude douche dus.

In Batemans Bay geraakten we de eerste dag dus niet. Dag 2 passeerden we er dan maar, maar blijkbaar hadden we er niet veel gemist. Omdat we zo lang aan het zwembad geluierd hadden, reden we niet veel verder. En zo kwamen we terecht in Tathra. Zeer gezellige camping, maar ik weet nu niet goed of het de camping was die gezellig was, of onze jonge, aantrekkelijke, ‘Melbournese’ buren!

De camping had één grote kampkeuken en daar hadden we samen een tweede lekkere maaltijd. Patje reed met één van de jongens om een lekker flesje wijn en ’s avonds toen het begon te regenen, kropen we bij hen in hun grote tent!

We hadden een supergezellige avond, de regen werd helemaal vergeten! En de jongens zien we zeker nog terug in Melbourne!

De ochtend daarop, was het nog steeds aan het regenen. Dus besloten we verder te rijden in plaats van daar te blijven. We reden door naar Lakes entrance. En daar kwamen we op een echte familiecamping terecht. Een paradijs voor kinderen, een hele propere en nieuwe camping. Daar verbleven we twee nachten. Zonder leuke buren… nuja iedereen is wel heel vriendelijk! Iedereen zegt hallo en de mensen slaan graag een praatje met je. In Lakes entrance wasten we wat kleren en ja! (mama gaat fier zijn! Maar ze zou me zo uitgelachen hebben!) ik heb genaaid! Een knoop aan mijn rok, de split van andere rok en een nieuw haakje aan mijn kleedje! J Go Sofie! Ik voel mama glunderen tot hier ;) Nuja ik zat daar net als een bommatje in mijn nieuw kampeerstoeltje! Want ja we hebben stoeltjes gekocht! Die hadden we echt nodig. We wouden ook actief zijn, dus besloten we een wandeling te doen… ja hallo, langs het strand en er kwam geen einde aan en het was koud ai ai. Toen we terug in de bewoonde wereld kwamen, aten we een ijsje en begon het te regenen…  en het stopte niet! Wat doen meisjes als het regent? Shoppen… shoppen zonder iets te kopen… buiten stoeltjes dan J Op de camping in de tent, met de regen op de achtergrond, genoten we van een filmpje en de dag erna stonden we op… in de regen…

Dus na 2 nachten Lakes entrance, reden we door richting Wilsons Promontory National Park. Een hele titel voor en park die zo’n titel verdient. Bij het binnenkomen in het park, moet je nog 30 km rijden, vooraleer je aan de camping zelf komt. Onderweg kom je tientallen bordjes tegen waarbij ze je vragen op te passen voor overstekende wombats, kangoeroes, wallabi’s en koala’s. En dan kom je aan in een groene omgeving, midden in de natuur en mag je je tentje opstellen (gebeurt nu in 1, 2, 3!). Omdat het gestopt was met regenen, besloten we van de zonsondergang te gaan genieten. We ontdekten eerst nog een prachtig strand (Whisky bay) in het park, met prachtige ronde rotsen! Precies een sprookje… Een sprookje met daarna tortellini’s bij zonsondergang. We hadden zin in ons verblijf in Wilsons Prom en vol goede moed gingen we daar onze eerste nacht tegemoet…

De eerste nacht was ok, de tweede nacht was een nachtmerrie! Het leven van een kampeerder… bliksem, 3sec later megadonder en gieten, gieten, gieten… en onze tent… is precies niet echt waterdicht. Uren lagen we wakker met af en toe wat spetters op ons gezicht, naar de auto rennen was geen optie, daar kwamen we nooit droog toe. Maar we overleefden het en de dag erna vloog alles in de droogtrommel.

Nu de leuke, prachtige kant van het park! De natuur! Wauw! Door deze reis bekijk ik de natuur op een volledig andere manier, genieten van de natuur… respect voor de natuur. De eerste dag, reden we met een busje naar omhoog en daar startte onze wandeling. Een uur recht naar boven op Oberon Mountain. Naar boven, lastig… waren we daar uiteindelijk, begon het lekker te regenen, gieten… daar zaten we dan te schuilen achter wat rotsen onder wat takjes op de top van de berg op ongeveer 500m hoogte. Na een babbeltje met andere ‘schuilers’ van Melbourne en toen de regen stopte, kwamen de camera’s boven. Klik klik klik en daar was de regen terug J snel terug naar beneden.

De regen stopte niet, dus bleven we de hele middag in de cafetaria en in de tent.

Na de vreselijke regenbui van de tweede nacht, hadden we onze moed terug bijeen geraapt. Het regende niet meer! Klaar voor een nieuwe wandeling. Deze keer één van meer dan 2u. Langs prachtige paden, op en neer (komt dit bekend voor?). Naar little Oberon bay, langs de Tidal River terug naar de camping en daar trakteerden we onszelf op een BBQ. In het park genoten we dus van regen, prachtige natuur en vriendelijke mensen. We leerden een oudere vrouw kennen, Joss, ze nodigde ons uit om bij haar te komen kamperen wanneer we daar passeerden. Verder kan ik je moeilijk uitleggen hoe prachtig het daar was, bekijk de foto’s maar eens wanneer ze erop staan, dan zie je het zelf… moeilijk te beschrijven. Geeft je en gelukzalig gevoel als je daar wandelt en beseft dat je daar echt wandelt en mag genieten van de prachtige natuur op deze wereld.

Oja, ook wil ik het nog even hebben over Mister Wombat. Wat gebeurt er als je je vuilniszakje ‘s nachts buiten laat staan? Dan komt er een wombat alles uithalen en maakt die ’s nachts veel lawaai aan je tentje. Toen we hem de tweede nacht wouden betrappen, schrok ik me een ongeluk toen ik de tent opende en een groot beest me recht in de ogen keek. Een wombat is groter dan ik dacht! En blijkbaar ook ‘gevaarlijker’ ze noemen hem hier de ‘bulldozer’. Alles loopt hij kapot, zo sterk is hij.

Na twee dagen verwennerij door de  natuur, reden we terug verder. We hadden genoeg van de regen en het slapen in de regen in de tent en we gingen op zoek naar een motel… uiteindelijk kwamen we terecht in… onze tent J Nu zijn we in Inverloch een klein dorpje, opnieuw aan de kust. We huurden de eerste avond een filmpje want we zitten hier namelijk op een zeer kleine camping waar misschien nog 6 andere kampeerders verblijven. Het is precies onze privécamping. Niemand in de ‘badkamer’, niemand op het wc… best wel grappig J We blijven hier 2 nachten. Vandaag deden we een rondrit met de auto, omdat de regen nog steeds niet volledig over is. Maar het betert, het is al wat warmer. Normaal gezien hebben we morgen zon, zon zon!

Morgen rijden we door naar een gratis kampeerplaats in Bena, wil dus zeggen geen douches, vuile wc’s en veel natuur. Maar he, we zijn echte kampeerders! We gaan onderweg een wijngaard bezoeken en we hebben een nieuw plan, we willen leren kitesurfen! Eens zien wat daarvan komt. Na 2 nachten in Bena, rijden we door naar Phillip Island. Naar de kleine pinguïns. Ziet er prachtig eilandje uit en daar gaan we kerstmis doorbrengen en daar hebben we eindelijk nog eens internet. Raaaaar zolang zonder en best wel triestig dat een mens daar zo gewoon aan wordt!

Tijd om te slapen, na weer een heel lang bericht voor jullie. Als je het gelezen hebt, wil ik je bedanken, bedanken om mij hier te volgen. Dat betekent dat jullie aan mij denken en nieuwsgierig zijn naar wat ik hier uitsteek! Oja, denk maar niet dat ik hier alleen vakantie neem ;) Na Nieuwjaar gaan we op zoek naar werk! Duimen maar! J Slaapzacht lieve schatten, ik denk aan jullie.