Roadtrip Perth - Darwin

Dinsdag 28 juni 2011

Dag lieve mensen!

Terug in de auto! We hit the road again! En ja, ik geniet, geniet, geniet! Mijn zaligste roadtrip tot nu toe! Een trip vol verrassingen, supermooie plaatsen en opnieuw zalige mensen!

Vanaf het begin:

Op 9 juni vond ik een relocation car op het internet. Wat wil dat zeggen? Een relocation car is een auto die van plaats A naar plaats B moet gebracht worden in bijvoorbeeld 10 dagen, net als de onze. We betalen 1dollar per dag (die we zelfs niet moesten betalen), de verzekering is betaald en we kregen 200dollar aan diesel. De auto die wij verplaatsen moest van Perth naar Darwin gaan in 10 dagen. We hadden een landcruiser jeep met vooraan plaats voor 2 tot 3 personen en we konden er zeker met z’n vieren erin slapen. De auto is superzalig! Een 4WD met kastjes in, een zeteltje, een wasbak, kookvuur, gasfles, frigo en een tafel, stoeltjes enzovoort voor buiten. We wisten op donderdag dat we de auto hadden en op vrijdag mochten we hem gaan ophalen.

Ons Valerieke, mijn lieve Antwerpse schat, besloot om voor haar tweede jaarsvisum te gaan en vond een boerderij waar ze kon beginnen werken. Zij zou dus maar 2 dagen meereizen om dan naar de boerderij te gaan. Omdat het een beetje triestig zou zijn om daarna in mijn 1tje met de auto verder te reizen, besloot ik op gumtree (een site waar je echt alles kan vinden van auto’s tot kasten tot reispartners en liften) een berichtje te zetten. Er stond in dat we op zoek waren naar iemand die goed kan lachen en goed zot kan doen en een klein uurtje later kregen we telefoon van Inne! Een Vlaamse, Antwerpse, overzalige meid! Aan telefoon klonk ze al zalig en toen we ze een paar uurtjes later ontmoet hebben in de pub, namen we haar meteen mee naar de hostel. Ze ging later eventjes terug naar haar verblijfplaats om haar spullen te pakken en sliep toen bij ons in de hostel. We hadden op vrijdagavond nog een afscheidsfeest en gingen nog eens goed samen uit met onze ‘last-day-in-Perth-strikken’. Raar om afscheid te nemen van iedereen, traantjes toen Anita begon te wenen, maar een zeer goed gevoel wanneer we op zaterdag dan terug de baan op gingen. Klaar voor een nieuw avontuur! De westkust, Perth – Darwin!

Dag 1 was dus een zaterdag(middag), we hadden met z’n drieën echt superveel plezier in de auto. We speeleden alle soorten autospelletjes als dieren en namen opnoemen, er was gewoon geen seconde stilte, we hadden in Inne zeker een goede vriendin gevonden. We reden de eerste dag door tot aan Leeman, niets bijzonder, maar de eerste dag zelf was toch al heel bijzonder!

Toen de twee tanken van de auto vol met diesel zaten, waren we goed en wel vertrokken. We kwamen onderweg een bordje tegen met ‘verse avocado’s’ en dat werd dan ook onze eerste stop (na de bottleshop). We kochten een aantal avocado’s en heerlijke mandarijntjes voor nog geen 5 dollar! Onderweg kwamen we grote zandduinen tegen. We waren precies 3 kleine meisjes die in het zand konden spelen. Toen we in Cerventas aankwamen, brachten we een bezoekje aan het nationaal park en daar zagen we de pinnacles. Valerie dacht dat het versteende bomen waren, maar eigenlijk zijn het ‘Limestone-ietsdingen’. We reden erdoor met de auto en namen een paar prachtige foto’s bij zonsondergang. We reden nog door tot Leeman en daar hadden we een lekkere fishburger en brachten we de eerste nacht in onze auto door. Ik deed er ook een nieuwe ontdekking. Blijkbaar heb ik toch wat last van claustrofobie en raar maar waar, ik heb er nooit bij stilgestaan… Maar: Ik heb schrik in liften, ik durfde vroeger niet in de buis, ik moet mijn zinnen volledig verzetten wanneer ik in een tent kruip en daarna mag de tent helemaal niet bewegen, ik moet eraan wennen wanneer ik tijdens het snorkelen niet meer door mijn neus kan ademen en ik kon helemaal niet bovenaan slapen in de auto! Ik kroop op het bovenste bed en moest er ook meteen weer uit. We bekeken nog een echte Vlaamse film voor we gingen slapen en ik vertelde (net als vele volgende avonden) een verhaaltje over 2 gegeven personages zoals bijvoorbeeld een papegaai en een ezel J De ochtend erna waren we klaar voor een nieuwe dag.

Op dag 2 reden we door tot aan Geraldton wat niet heel ver was van Leeman. We verbleven de hele middag in Geraldton omdat ze daar Valerie zouden oppikken voor haar boerderijwerk. We brachten onze middag door op het strand, hadden er een kleine picknick en een lekker cidertje of 2. We babbelden en babbelden, genoten er van de zonsondergang en ’s avonds maakten we wat pasta klaar. We wouden de auto niet meer verzetten en besloten daar op de parking voor het strand te slapen en op tijd op te staan voor we een parkeerticket moesten betalen. We wisten natuurlijk heel goed dat we daar niet mochten kamperen maar we waren moe. We deden samen met z’n drieën een plasje op het strand, gezellig op een rijtje en gingen lekker naar bed. Om 7u ’s ochtends werd er op de auto geklopt en geklopt en zelf gebonkt. We fluisterden naar elkaar dat we niet zouden praten en niet zouden bewegen. De gordijntjes waren allemaal goed gesloten en ze konden ons niet zien liggen. 15min lang werd er geklopt, er werd zelf gedreigd: ‘Als je nu niet eruit komt, schrijf ik je een boete van 200dollar’, maar we bleven liggen. We hoorden de ruitenwissers neervallen en eventjes later een auto wegrijden. We besloten nog 10min te blijven liggen zodat de auto zeker weg was. Toen we niets meer hoorden en zagen, sprong Inne achter het stuur en reden we snel weg. Een boete hadden we niet want ze konden ons niets doen, ze konden niet bewijzen dat wij in de auto waren, wij waren gewoon een ochtendwandeling op het strand aan het maken J

Dag 3 was dus al goed begonnen, we lieten Valerie achter in Geraldton en Inne en ik reden door. We passeerden Port Gregory waar ze een roze kreek hadden. Het water zag er sprookjesachtig roze uit door het zout in het water. Wat later passeerden we ook nog een aantal baaien waar een prachtig uitzicht hadden op de rotsen net voor Kalbari. Maar wij wouden door naar Kalbari national park! Voor we (kleine) wandelingen maakten naar prachtige uitzichten, hadden we heerlijke pasta (opnieuw) en daarna waren we klaar om voor te wandelen naar onder andere ‘nature’s window’. Een raam in de natuur waardoor je een prachtig uitzicht hebt! Roestkleurige rotsen , prachtig blauw water en hier en daar wat groen! Opnieuw een klein natuurwonder! We reden ’s nachts door tot aan Monkey Mia en omdat onze radio niet werkte, moesten we inventief zijn. We hielden elk een luidsprekertje tegen een oor aan en droegen er een haarband over J en zo hadden we wat muziek! Toen we in Monkey Mia aankwamen waren we wat teleurgesteld, Monkey Mia is 1 groot resort. We waren druk op zoek naar een kampeerplaats toen Inne de auto vast reed in het zand, gelukkig hadden we een 4x4! We namen een lekkere warme douche op de camping en kregen verse soep van 1 van de personeelsleden in het resort voor het slapengaan. We parkeerden de auto in een klein zijbaantje tussen het groen.

Op dag 4 waren vroeg uit de veren om de dolfijnen te zien op Monkey Mia. Er zijn een 7tal dolfijnen die al jarenlang iedere ochtend naar het strand voor het resort komen om er verse visjes te krijgen. 1 grote toeristische bedoening dus… De dolfijnen kwamen dicht tegen het strand, we kregen wat uitleg en de dolfijnen kregen eten. We waren toch wel een beetje teleurgesteld over het feit dat we zo ver gereden waren en terug moesten rijden naar de grote baan voor enkel dat. Op die baan bezochten we wel nog een strand vol met kleine schelpjes (was een tweede teleurstelling :o wat een kleine schelpen!) en bezochten we 1 van de 2 plaatsen ter wereld waar ze nog levende fossielen hebben. Klinkt heel indrukwekkend en ja we kunnen nu zeggen dat we ze gezien hebben J maar echt mooi om te zien is het nu toch ook niet echt! We versierden de auto met sierpompoenen die langs de baan groeien en daarna reden we door tot Exmouth. Omdat wij overdag zoveel mogelijk wouden zien, probeerden we ’s avonds zo lang mogelijk door te rijden. We moesten natuurlijk veel trager rijden want er waren nog heel wat levende wezens op de baan ’s nachts. Heeeel weinig auto’s maar wel honderden kangoeroes, heel wat koeien, later in de trip ook paarden, een varken, walabi’s, bilby’s, vleermuizen,… Die avond hadden we heel wat kangoeroes gezien, we hadden al eens geluk gehad toen ik besloot nog trager te rijden bij een passeren van een andere auto, maar toen we 5km voor het centrum van Exmouth waren, gebeurde het… Inne reed een kangoeroe dood! We raakten de kangoeroe aan de zijkant, de kangoeroe vloog achter de auto tot aan de andere kant van de straat en ja… hij was dood. We begonnen eerst heel hard te lachen omdat we er zo hard op aan het letten waren, maar daarna voelden we ons toch wat schuldig toen we de kangoeroe zagen liggen… Nu ja er lopen er hier toch genoeg rond! Aangekomen in Exmouth gingen we gaan koken in een hostel. Daar ontmoeten we een Australiër, een Franstalige Belg en nog wat andere mensen. De Belg gaf een feestje bij hem thuis en wij werden uitgenodigd. Het was een zeer klein feestje met misschien 10 mensen J Maar we hadden heel wat plezier! Ik ontmoette er ook een vriend van een aantal vrienden van mij, wat is de wereld klein!

Op dag 5 bracht de Australiër, die trouwens Jayson heet en ik beter even voorstel omdat die toch nog een belangrijke rol in mijn verhaal zal spelen, ons pannenkoeken op ons autobed. Jayson is 25 jaar oud en is afkomstig in Perth, hij was in Exmouth op zoek naar werk maar vond het daar niet meteen. Zijn leven verliep niet echt over rozen, hij is 25 en heeft een dochter van 5 jaar oud. Ook zijn jeugd was niet wat het moest zijn, over zijn leven zou je een film kunnen maken. Maar Jayson gelooft in een betere toekomst en zolang hij erin blijft geloven en een doel voor ogen heeft, komt het goed! Maar goed, Jayson bracht ons dus lekkere pannenkoeken (met chocoladestukjes in J) als ontbijt en daarna reden we met Jayson naar Turquoise bay om te gaan snorkelen. Exmouth ligt namelijk in het Ningaloo reef en dat rif staat gekend om er te duiken. Onderweg kwamen we een slang tegen op de baan, een slang van zeker 3 meter lang een soort van python. We stopten de auto en Jayson, als echte Australiër, probeerde de slang te vangen en dat lukte ook. De slang zat helemaal rond zijn arm gedraaid en vond dat niet zo tof. Nadat de slang een paar scheetjes had gelaten om zich te weren, liet Jayson de slang terug gaan. Daarna konden we samen gezellig gaan snorkelen. Omdat ik een waterproof camera heb, namen we die mee in het water. Bleek die camera precies toch niet zo waterproof te zijn en is die nu stuk omdat er water in zit. Maar ik mag niet klagen want de camera was een gevonden camera… wel jammer zo’n goede gratis camera… nu moet ik wel terug een nieuwe kopen. Maar we hebben toch wel enkele kiekjes van onder water. Kleine visjes, maar ook grote kleurrijke vissen passeerden ons en er was een heel mooi koraal. Het was niet echt een warme dag, maar het water had lekker warm. Na het snorkelen wouden we gaan vissen, maar zonder resultaat. Geen vis voor de BBQ dus gingen we snel wat vlees halen, zoete aardappelen, wat groentjes en zo hadden we tegen de avond nog een heerlijke BBQ met z’n drieën. Tijdens de BBQ en tussen het lachen door, stelden we Jayson voor mee te komen met ons naar Darwin en toen zei hij… ja! En zo gebeurde het dat we diezelfde avond nog met z’n drieën vertrokken. De avond ervoor hadden Inne en ik al onophoudelijk zitten praten over vanalles en nog wat dus moesten we nieuwe gespreksonderwerpen vinden nu we terug op de baan waren. We besloten elk om beurten een vraag te stellen en zo bleven we maar babbelen tot 3u ’s nachts! We werden niet moe, strekten af en toe onze benen en dansten in het midden van de straat en daarna terug in de auto praten we over wat we zouden veranderen in ons leven tot nu toe, wat we iedere dag zouden kunnen eten, geesten, welk dier we zouden willen zijn enzovoort! We hadden zoveel plezier, maar zoveel dat ik de dag erna bijna geen stem meer had! We reden die nacht door tot in Carnavon en sliepen goed uit voor een nieuwe dag.

Dag 6 bestond vooral uit rijden. We kwamen niet echt veel tegen om te bezoeken, maar we hadden opnieuw heel veel plezier in de auto. We zongen kleuterliedjes, we speelden spelletjes en spraken zowat tegen iedereen die we tegenkwamen in de tankstations die we bezochten. Zo leerden we die dag ook Mark en Dan kennen, 2 Engelse jongens die hetzelfde pad als ons aan het volgen waren. Op richting Broome! ’s Avonds aangekomen in Broome, sprongen we meteen in onze feestkleren en gingen we uit. Dinsdagavond in Broome is de avond dat iedereen uitgaat. Ik kwam Sam terug tegen, Sam mijn vriend uit Sleidinge, maar ook Julie, die ik leerde kennen in Sydney en Ludovic, een jongen die ik heb leren kennen in de hostel in Perth. Wat later kwamen we er ook Mark en Dan tegen! We gingen samen met hen naar nog een andere club en hadden echt superveel plezier met hen! Opnieuw teveel plezier dat ik de dag erna echt wel geen stem meer had!

Toen we op dag 7 wouden vertrekken uit Broome, wat trouwens een superschattig stadje is (Jammer dat we er niet langer konden blijven), kwamen we in Broome zelf nog onze nieuwe Engelse vrienden tegen. We besloten om samen een reuze-ontbijt te hebben op het strand. We reden naar Cable Beach en hadden in de zon een ontbijt met worstjes, spek, eieren, tomaat, champignons, babyspinazie, broodjes… eerder lunch dan ontbijt. Daarna (een aantal uren later dus) besloten we nog eventjes naar verfrissing te zoeken in het water vooraleer we terug vertrokken. Snel konden we nog niet vertrekken want toen iedereen heel wat plezier in het water had, besloot Inne naar beneden te duiken van de schouders van Mark… Inderdaad niet zo’n slim idee. Ze viel op haar elleboog en die kwam even uit de kom maar ging er ook meteen weer vanzelf in. Toch had ze heel veel pijn en ze kon haar arm niet bewegen dus besloten we naar het ziekenhuis te gaan. Daar hebben we heel lang moeten wachten en na een aantal uur kwamen we te weten dat ze een spier gescheurd had. Al bij al zo erg nog niet want een aantal dagen later kon ze al goed haar arm bewegen natuurlijk had ze wel nog veel pijn. Omdat we zoveel tijd in het ziekenhuis verloren, kregen we nog een extra dag om de auto naar Darwin te brengen. Na het ziekenhuis reden we nog even door naar het tankstation en daarna zouden we Dan en Mark terug opzoeken om samen met hen verder te reizen. De auto kreeg een snelle wasbeurt want de auto zag er net uit als een insectenkerkhof! Toen we net wouden vertrekken, kwam er een hond uit de winkel van het tankstation gelopen. De hond liep er al een aantal dagen rond en was dus duidelijk geen hond van één van de Aboriginals die daar rondhingen. Ze vertelden ons dat als we de hond niet meenamen dat de ranger zou komen en de hond zou doodschieten. En zo gebeurde het dat we uit het tankstation vertrokken met een hond in auto.  De hond is een American stafford of een kruising  van een staffy met een pitbull. Hij heeft een mooie grijze kleur (kleur van een pitbull) en is de liefste hond ooit! Haha hij is ongelofelijk cool en wij waren plots stoere backpackers met een hond! Hij kreeg de naam Jack! And Jack sat in the back of our car J

En dus vertrokken we weer iets later op richting Derby met Jack en met de auto van Mark en Dan achter ons. Aangekomen in Derby gingen we lekker koken en besloot Jayson een beetje te ravotten met de hond, hij ging er mee lopen op de jetty (soort van hoge brug op houten pilaren boven het water). Jack is een beetje een domme hond en Jack liep plots gewoon recht door, recht het water in. Hij viel 15 meter naar beneden met een paar tuimelingen. Jayson kwam naar ons toe gelopen en liep daarna recht zonder nadenken het water in op zoek naar Jack. Ik ging op de jetty staan en zag Jack zwemmen, hij leefde dus nog. Het water trok hem mee maar hij zwom in de goede richting. Jayson kon onze Jack uit het water halen en zo had hij Jack 2 keer op 1 dag gered. De hond zat onder het slijk en was aan het bibberen. De hond had gelukkig niets en ook de dag erna niet. Gelukkig had ook Jayson niets want toen hij iets later zijn verhaal deed, kreeg hij te horen dat er grote zoutwaterkrokodillen in het water zaten. En de dag erna zagen we ook inderdaad het bord staan, krokodillen en zwaardvissen. We hebben veel geluk gehad, want moest Jack 10 minuten later in het water gevallen zijn, was het water al zodanig gezakt dat hij in het slijk zou gevallen zijn en dat had hij waarschijnlijk niet overleefd. Stel je voor dat ik hier anders nu moest neerschrijven dat we ’s ochtends een hond hadden gered en dat ie ’s avonds van de brug sprong en dat dan niet overleefde… J We besloten die avond bij het kampvuur om Jack niet buiten te laten slapen maar vooraan in de auto. Hij snurkte de hele nacht en was ook de dag erna zeer vermoeid. We weten niet goed of het iets te maken had met de schok van zijn val of met de teken die we later uit zijn oor haalden. Maar al goed, Jackie boy is gezond en de zaligste hond ooit!

Op dag 8 reden we met z’n allen door naar Fitzroy Crossing, een ander nationaal park. We wouden daar het één en ander gaan bezoeken maar toen liep het een beetje mis met de auto… Een aantal dagen ervoor hoorden we al een raar geluid aan de auto maar dat ging over. Toen op dag 8 roken we precies iets verbrand in de auto. We stopten aan de zijkant en onder de kap stonk het nog meer. Eventjes proberen uitleggen wat er gebeurt was, maar onthoud dat het hier over auto’s ga en dat ik Sofie ben… Het bandje dat draait voor de airco ligt over 2 schijfjes en die draaien normaal alle 2 en nu draaide er maar eentje J Voila sie. Omdat we ongeveer zo ergens in de middle of nowhere waren, moesten we ergens heen waar we bereik hadden met de GSM. Gelukkig reden onze Engelse vrienden achter ons en Dan en ik reden terug naar Derby. Ondertussen besloten de anderen lekker te kamperen en te zonnen. Toen we wisten wat te doen, reden we terug. We moesten enkel het bandje doorsnijden, maar besloten tegen de andere te zeggen dat we daar zouden moeten overnachten voor er iemand zou komen, we zouden hen vragen wat kunnen we doen en uiteindelijk zouden we het bandje doorsnijden en zouden zij waarschijnlijk ons zot verklaren. Dan en ik, zeer tevreden met ons plan, komen toe bij de anderen en op het moment dat we beginnen te liegen, komt er een grote truck toe en vraagt of we een lift wouden, nog beter hij kon zelf de auto meenemen… Dus daar ging ons mopje, was beter om hen de waarheid te vertellen J Kamp opruimen, bandje doorsnijden en we konden verder rijden. Een aantal uren later kwamen we toe in het park. We moesten Jack verstoppen zodat we het park binnen konden en toen besloten we de 4x4 eens uit te proberen. We reden door het bos naar en klein riviertje. De jongens hadden veel plezier en genoten van de korte rit, Inne genoot ervan vooraan op de auto en ik filmde alles met een klein hartje J We kwamen op een mooi plaatsje terecht en we besloten te vissen. Ik stond iets verder met Jack, want er zaten krokodillen in het water, het was donker en krokodillen lusten wel graag eens een hondje! Heel lang bleven we er niet want de vissen wouden niet komen en het werd donker. We besloten terug te rijden en een kampeerplaats te zoeken. We hadden er samen een gezellige avond rond het kampvuur. Jayson en ik besloten iets later te gaan slapen, terwijl de anderen (Dan, Mark en Inne) een klein feestje hielden en besloten een kleine nachtelijke wandeling te maken. Na de wandeling kwamen ze terug met het skelet van een koe of toch het hoofd ervan. De ochtend erop vond Jayson nog een skelet van een paard en zo lieten we onze kampeerplaats achter met een zelfgemaakte totempaal met 2 skeletten op en de groetjes van ons allemaal! J

Dag 9 was de verjaardag van Mark en omdat het zijn verjaardag was, mocht hij kiezen wat we gingen doen. Na een stevig ontbijt, gingen we gaan vissen in hetzelfde park als de dag ervoor en erna zouden de jongens terug rijden naar Broome en zouden wij doorrijden. We hadden opnieuw niet veel geluk, maar wel superveel plezier. Een heel gezellig begin van de dag. We gingen op zoek naar krokodillen maar konden er enkel in de verte zien, er vlogen grote arenden boven onze hoofden en er waren zoveel andere mooie vogels. Zo waren er ook zeer kleurrijke kleinere vogels (waarvan ik de naam even vergeten ben maar het was iets met king of Queen J) die voor een partner kiezen en er bij blijven voor de rest van hun leven, wanneer 1 van de 2 sterft, sterft de andere ook. Hoe schoon J

Kort na de middag sprongen we terug in de auto, ook onze lieve Jack die zich super op zijn gemak voelt in de auto en gewoon telkens zo dicht mogelijk bij ons wil zijn en dus op onze zakken in slaap valt, op weg naar de volgende stop. En dat was Halls Creek waar we voor één keertje op een camping verbleven zodat we lekker konden douchen, wat kleren konden wassen en op het gemak een filmpje konden bekijken met z’n drieën. Jack kroop lekker vanzelf in zijn bedje wanneer hij moe werd, vooraan in de auto op mijn zacht fleecedekentje.

Op dag 10 reden we door tot aan Katherine. Onderweg stopten we even om de noten van een boab te halen, zodat Inne prachtige taferelen erop kon tekenen (want ze zijn echt prachtig!) en even later bezochten we ook nog een galerij met zebrastenen in Kunnunara. Stenen met de print op van een zebra die de mijnwerkers vonden tijdens het werken. Veel was er niet te zien buiten enkele kaketoes die ons meerdere malen begroeten en aan de kleine pier een grote groep katvissen die we wat brood gaven. Toen we daarna verder reden, kwamen we een bananenplantage tegen. Lekker, verse bananen! Inne sprong uit de auto met een groot mes, sprong over de omheining, rende naar de bomen toe en kwam terug met… miniminibanaantjes… Mislukt J Daarna reden we door naar het centrum van Kununarra om boodschappen te doen. Omdat we daar bereik hadden, bleven we daar vrij lang om naar België te bellen. Ondertussen kwamen er heel wat mensen langs die even stopten om een praatje te slaan over Jack. Zo ook een hele groep Aboriginal kinderen. Ze waren gewoon zot van Jack, we namen enkele foto’s met hen en Jack en hadden een hele lange babbel met hen. Toen we eindelijk afscheid van hen hadden genomen, reden we door naar Katherine. Onderweg kwamen we een varken tegen, wat koeien, kangoeroes… en ook een walabi, een walabi die zomaar uit het niets kwam gesprongen en recht onder onze auto terecht kwam… Slachtoffer 2! Inne is een echte moordenaar :o J Maar ook een dierenredder, want meteen reedt ze terug (en ook al was het vrij grof dat ze blij was met de ontdekking) en zag ze een babywalabi uit de buidel van de mama springen. Ze nam de baby op en we stopten hem in een kussensloop met een warme pull. Jayson bracht de mama naar de kant, maar Jackie boy wou er liever een beetje mee spelen… Jayson besloot de benen en de staart van de walabi af te snijden en die mee te nemen als voedsel voor Jack! Verse walabi voor Jack. Die nacht sliepen 2 Belgische meisjes, 1 Australiër, een hond en een babywalabi in onze auto. De baby sliep bij Inne in de slaapzak, niet dat Inne veel geslapen heeft…

Op dag 11 reden we meteen door naar de dierenarts met onze baby. De franse dierenarts vertelde ons dat alles in orde was met de baby en zij gingen verder voor de baby zorgen. Hij vertelde ons ook dat Jack geen chip had en dat hij ongeveer 1 jaar oud is. Na ons bezoekje aan de dierenarts reden we door naar plekje om te ontbijten. Jack kreeg wat mamawalabi maar had daar precies niet zoveel zin in. Een grote arend die boven ons hoofd vloog had er precies wat meer zin in en ook Inne en Jayson wouden het vlees wel eens uittesten en bakten een stukje in de pan. Deze laatste dag moesten we vooral doorrijden, we hadden precies wat tijd verloren en er was wat haast nu. Alhoewel we de laatste dagen vooral reden, het bleef gewoon leuk en we bleven gewoon superveel plezier hebben, ik heb er zeker en vast 2 zeer goede vrienden bij! In de middag arriveerden we dan in Darwin, eindbestemming! We moesten nu snel de auto gaan wassen en die terugbrengen. We waren glad vergeten dat er een tijdsverschil was tussen Western Australia en Northern Territory (yes, opnieuw een andere staat J) en zo waren we helemaal verkeerd en een beetje veel te laat met de auto (het is hier namelijk al een uur een half later als in WA).We waren veilig en wel met de auto aangekomen, geen ongelukken, maar wanneer we op de parking reden, reed Inne wel tegen een andere auto aan J Gelukkig was er niets aan beide auto’s! De eerste avond was best wel gek. Daar stonden we dan in de stad, met een hond. We probeerden een motel te zoeken, zodat we misschien de hond konden binnensmokkelen, maar dat vonden we niet. Inne vond een bed, Jayson, Jack en ik niet meteen. Toen we uiteindelijk besloten om te gaan kamperen op het strand met de hond, ontmoeten we Angelica. Angelica nam ons voor de nacht in haar appartement en zo sliepen we met z’n drieën in 1 groot bed!

Hoe alles daarna verder verliep met Jack in de stad, is voor de volgende blog J Lijkt precies een boek of een sprookje ofzo! We hebben al vaak gezegd tegen elkaar dat we een film moeten maken over onze roadtrip J

Zoals jullie hebben kunnen lezen, had ik een zalige trip! Een toffe trip met toffe herinneringen!

Ik probeer voor ik vertrek uit Darwin (richting Cairns) nog een berichtje na te laten!

Tot snel lieve mensen, op de blog en (misschien jammer genoeg) ook in het echt!

Veel liefde

Sofie