Terug in Sydney

Donderdag 28 juli 2011

Dag lieve mensen

Sydney Sydney SYDNEY! J

Inderdaad, ik ben terug in sydney, de cirkel is rond, toertje is af…

Ondertussen is er wel nog superveel gebeurt! Jammer genoeg was ik meestal te lui, te moe of mij te hart aan het amuseren om een blog te schrijven. (Alhoewel ik de laatste reden een zeer goede vindt!)

Maar nu zit ik dus terug in Sydney, ik ben mijn was aan het doen, ik heb ze verkeerd gedaan en dus heb ik wat extra tijd om even een blog te schrijven.

Waar waren we gebleven… Darwin! Zo’n 3991km hier vandaan. We hadden onze hond Jack en daarmee ook een klein probleem… Gelukkig hebben we dat probleem snel opgelost. Na een tweetal dagen rondwandelen in Darwin en heel wat bekijk van de mensen, vonden we uiteindelijk een thuis voor onze Jack. Ons eerste plan was om een persoon te vinden die Jack een aantal dagen in huis kon nemen, zodat Jayson daarna Jack kon meenemen naar Perth. Heel wat mensen bekeken ons daar in Darwin en spraken ons aan. Hadden ze dan nog nooit 2 Vlaamse meisjes met een Amerikaanse Stafford/Pitbull –kruising… wathever gezien? J Na een tijdje hadden we wel door dat we zowat de enigen waren met een hond in het hartje van het warme Darwin! Aha! Maar goed dat mensen ons aanspraken over de hond, zo deden we ons ‘triestige’ verhaal over arme Jack die we gered hadden, die daarna bijna zelfmoord pleegde en die geen onderdak had. Mensen dachten na over vrienden die misschien de hond in huis konden nemen, belden die op, maar allemaal zonder positief resultaat. We vonden wel heel wat mensen die de hond in huis wouden nemen, maar die dan ook wouden houden en omdat Jayson de hond mee naar huis wou nemen, was dat eerst geen optie. Na een tweetal dagen dus, besloot Jayson de hond dan toch maar weg te geven en Jack niet mee te nemen naar Perth. We vonden een man genaamd Kenny, die thuis een gelijkaardige hond had, een pitbullvrouwtje. Een vriendinnetje voor Jack dus! Haar naam is Mini… jip… en onze Jack mocht daar dus een nachtje gaan logeren om te zien of ze vriendjes zouden zijn. En we zagen inderdaad Jack niet meer terug want hij had heel veel plezier met Mini J Ik laat jullie weten wanneer er Mini Jackskes geboren worden J Onze lieve gekke Jack woont nu op een groot erf net buiten Darwin.

Na een aantal dagen het stad verkennen met onze hond, was het tijd voor wat anders! Maar wat? Want onze centjes verdwenen snel (Australië is zo duur!) Toen ik op een dag, een vrijdag, na uren aan het zwembad liggen bakken, een drankje ging halen, sprak een man mij aan. Hij vroeg of ik niet op zoek was naar werk want hij had een roadtrain (die net terug was vanuit Adelaide) die een wasbeurt nodig had. En zo gebeurde het dat op zaterdagochtend, Inne en ik werden opgehaald om een keigrote vrachtwagen te gaan wassen. En ooo die was groot en ooo het was warm! Maar we hadden zo’n plezier. De mannen op de werkplaats waren zeer relaxt, met een biertje in de hand waren ze aan het werk en wij… ook! Daar zaten we dan op een krat een roadtrain te boenen. En maar wrijven en maar wrijven J met een cidertje in onze hand! We waren een 5tal uren bezig, de zijkanten boenen, de binnenkant van de vrachtwagen uitkuisen en poetsen, het dak van de roadtrain afwassen en tijdens de middag een heerlijke BBQ! J Wat waren we verwend want we werden nog betaald ook J En zo hadden we op het eind van de dag een extra zakcentje en extra ervaring erbij! Wedden dat we dit maar 1 keer in ons leven zullen doen J (En ja, daar ben ik vrij zeker van!)

Diezelfde avond veranderden we (Inne en ik) van hostel en daar ontmoeten we 2 jongens. Raad eens vanwaar ze zijn… Inderdaad Ierland! (Even tussendoor: tijdens de trip naar Darwin en tijdens ons verblijf in Darwin, vroegen heel wat mensen of ik oorspronkelijk Iers was of waarom ik een Iers accent had J Is dit een compliment?) Eoin en Tim zijn twee gezellige, typische, goedlachse Ieren! Op zondag gingen we met z’n vieren naar Mindil sunset market. Een gezellig marktje aan het strand bij zonsondergang. Hoe romantisch! Het werd dan ook meteen onze favoriete uitstap en we gingen nog tweemaal de week erop. We aten chinees en keken naar onze (sinds toen) favoriete act, de vuur- spuwer –jongleur –artiest J en daarna genoten we van ‘heerlijke’ goon bij zonsondergang. Het plan was om daarna nog uit te gaan, maar ver zijn we niet meer geraakt… J We hadden zelf een taxi nodig om terug in de stad te geraken met een Tim die helemaal verliefd was op mijn handtas (en die niet meer liet gaan!) en een Inne die jaloers was dat in een kleine palmboom zat en dat ook wou doen maar die niet had gezien dat een palmboom best wel scherpe uitsteeksels heeft… met als gevolg heel veel schrammen en heel veel bloed op Inne’s bil. Maar hé, het was een gezellige avond J

De dag erop, was een dagje op zee! Toen Inne een eerste keer in Darwin was, had ze ooit een man zijn boot gekuist en die had haar toen meegenomen om te gaan vissen. Inne had hem laten weten dat ze terug in Darwin was en op maandag nam Dan ons mee op zijn vissersboot! Het plan was om te vissen, we kwamen terug zonder vissen J Ze wouden precies niet bijten! We hadden toch een supergezellige dag op de boot. We zaten een 8tal uren op het water. Dan, zijn vriend, Inne, Shani en ik. Er werd heel wat afgelachen en heel wat gegeten. Dan zijn vriend had mudcrab meegebracht, ik heb 1 krab volledig alleen opgegeten… ik voelde het ook wel na een tijdje… Maar heerlijk! De zonsondergang was magnifiek! Echt wauw! De zonsondergang in Darwin is veel roder dan ergens anders in Australië, sprookjesachtig rood! Prachtig gewoon en dan zeker van op de boot, in het midden van de zee. ’s Avonds pikten we nog 4 anderen op: de vriendin van de vriend van Dan, Chris (een andere vriend) en een koppel uit Estland die bij Chris verbleven. Zij hadden verse vis mee, nog meer mudcrab en een lekker wijntje! Een supergezellige avond dus daar op die boot met een mooi uitzicht op Darwin by night… de lichtjes in de stad. Toch waren we blij wanneer we ’s avonds in ons warm bedje zaten, dicht tegen elkaar (want Inne en ik betaalden maar 1 bed J zo verbleven we daar voor de helft van de prijs en sliepen we gezellig samen en niemand die het wist, well done!)

Op dinsdag genoten we van een dagje aan het zwembad in de hostel en ’s avonds hadden we er opnieuw een vriend bij. Zijn naam is Emmet en komt uit… Ierland! Hij zat aan onze tafel te eten en verliet de tafel die avond niet meer J

De dag erop gingen we naar de lagoon. Omdat ze je niet echt aanraden om in Darwin in de zee te zwemmen tussen de krokodillen, hebben ze zoiets als een lagoon. Dit is een stukje zee dat is afgebakend, zodat er geen krokodillen in terecht kunnen en de mensen toch lekker in de zee kunnen zwemmen. Een klein gezellig plaatsje, waar heel wat mensen zijn met zo’n tropisch, prachtig weer. Jammer genoeg was dit ook Inne’s laatste dag… voor haar was het tijd om terug naar Sydney te gaan en daarna terug naar huis te vliegen. Voor ze vertrok, besloten we nog te gaan genieten van een gratig maaltijd in een bar naast de hostel. We hadden zoveel plezier en geluk die avond! We lieten iedereen weten dat we van België waren door ‘Zot van A’ en ‘I love Belgium’ op ons te schilderen en we deden actief mee aan de wedstrijden in de bar. Onder andere:  een gebruik-je-beste-Australisch-accent-wedstrijd en een krabrace. En die laatste was onze favoriete. Er waren 3 rondes, je koos 1 krab iedere ronde opnieuw en je geeft die een naam. Inne en ik gingen voor krab nummer 3 en gaven die de naam Jack! De bedoeling was dat de kleine krabbekes vanuit een cirkel naar het einde van een veel grotere cirkel kropen. De eerste ronde was onze Jack niet zo actief… of misschien wist hij gewoon niet wat de bedoeling was en hij bleef lekker in de kleine kring zitten. De tweede ronde bleven we bij krab nummer 3, we geloofden in onze Jack! En ja hoor J hij won! Onze Jack was de eerste en we wonnen een jug bier (een kan bier) en een waardebon van 50 dollar om uit te geven aan eten, drank of accommodatie in the gav. Goed zo Jackieboy! De derde ronde, de finale, won hij niet. Maar ze konden de winnaars niet vinden en omdat de presentator ons wel graag had, kregen wij de prijs! Een bon van 20 dollar in de bar waar we waren en een gratis nacht in Cairns! Juj J Oja, de accent-wedstrijd wonnen we niet.

Op donderdag gingen we dus gezellig terug naar de markt en namen we Emmet mee naar onze favoriete act J en hij genoot er evenveel van, net als wij, ook al kenden we de volledige act reeds vanbuiten!

Dus daar zat ik dan in Darwin, Darwin dicht tegen prachtige nationale parken… Tijd voor een uitstap! Alle drie de jongens besloten om mee te gaan en zo gingen we op vrijdag met z’n vieren naar Litchfield National Park. ’s Ochtends toen de bus ons kwam ophalen, lachte de gids met Sofie en haar drie mannen en waarschijnlijk was hij niet de enige J De eerste stop was een krokodillencruise. We konden er eerst kennismaken met een grote python. Toffe slang! Voelt helemaal niet glibberig aan en het is best wel grappig als de slang langs je lichaam naar beneden glijdt. Daarna gingen we dus op de boot. We vaarden over een soort van kreek vol krokodillen. Op de boot was er een meisje met een zeer lange sok en op het einde van haar stok hing een touw met daaraan een stuk vlees. Wanneer de krokodillen het vlees roken, zwommen ze richting de boot. Wanneer ze aan het vees kwamen, sprongen ze omhoog en probeerden ze het stuk vlees te pakken. Springende krokodillen dus, nog nooit gezien! Ze lieten iedere krokodil 4 keer springen vooraleer hij het stuk vlees kreeg en wij hielden een wedstrijdje om ter zotste foto’s trekken. Er waren krokodillen bij van 4 tot 5 meter, schitterend! Ik vind krokodillen best wel mooie dieren! Ze hebben zeer mooie groene ogen. Na een tijdje kwamen ook heel wat roofvogels op het vlees af. Het meisje gooide een aantal stukjes in de lucht en de grote vogels vlogen naar beneden langs de boot heen om het vlees te vangen. Na de cruise vertrokken we naar de volgende stop. De rit was prachtig! Precies velden met vijvertjes in of stukken van het veld die onder water stonden, met prachtige watervogels en waterbuffels (zalige dieren)! Oorspronkelijk waren de velden bedoeld om er rijst te telen maar dat was een beetje mislukt. Rijst laten de Australiërs beter over aan de Aziaten. De volgende stop was in Litchfield. We zagen er gigantische termietenheuvels en ook wat kleinere. De kleinere waren eerst groot, maar de vijand van de termiet: de mier, hadden al heel wat heuvels een stukje kleiner gemaakt. We hadden een zeer goede gids die ons zeer veel kon vertellen. We aten zelf een mier, een groene mier. Je kan er ook thee van maken en ze smaken een beetje zuur, net als die groene blaadjes in oma’s tuin die je kan opeten. We zagen en kregen ook heel wat uitleg over dodelijke spinnen, kleine spinnen want hier in Australië zijn die het gevaarlijkst! Daarna aten we ook nog een termiet, die moet je eerst goed pletten en die smaakt net hetzelfde als peper. Als ik ooit verdwaald ben in een bos, kan ik dus groene mieren eten met een beetje peper bij. Volgende stop was een prachtige waterval en daar kregen we ook een prachtige maaltijd. Lekkere belegde boterhammen! Daarna reden we door naar andere watervallen. Watervallen, ‘waterhollen’ waar we konden zwemmen. De vissen kriebelen je onder aan je voeten en het water is lekker fris. Heerlijk drinkwater trouwens! De rotsen waren wel vrij glibberig, precies een waterpark voor kinderen in het midden van de natuur. En ook wij hadden er veel plezier! Onder de watervallen door zwemmen, super gewoon! Tegen de avond reden we terug naar Darwin. We hadden nog een stop in een klein gezellig cafeetje en daar had de gids toch wel even wat uitleg van ons nodig?! Wat is mijn nationaliteit? Ik ben een Belg. Een Belg? Maar waarom heb je dan zo’n Iers accent? Nja… goeie vraag…

Die avond gingen we opnieuw naar de markt! Opnieuw markt? Jip! Omdat het 1 juli was. En wat is er zo speciaal aan 1 juli? Op 1 juli is het de Northern Territory –day. Op 1 juli, lang geleden, werd Northern Territory gescheiden van South Australia. Dat is de enige dag dat mensen in Darwin vuurwerk mogen kopen en schieten. Op het strand was er superveel vuurwerk dat werd geschoten van op een boot midden in de zee. Echt prachtig! Daarna werd er nog heel wat vuurwerk geschoten van op het strand door de mensen zelf. Dit vond ik persoonlijk een beetje gevaarlijk… het vuurwerk schoot af en toe toch wel de verkeerde kant uit… ik vraag me af hoeveel ongelukken die avond gebeurt zijn in Darwin…

 In het weekend was James terug in Darwin. Terug? Hij was er al een goeie week geweest en de dag dat ik hem zag, vertrok hij naar Bali voor een 8tal dagen. Ik was stiekem een klein beetje jaloers van zijn verhalen over de aapjes en zijn prachtige foto’s. Hé Bali, ik kom nog wel eens langs J

Ik ontmoette ook een andere vriend van James, opnieuw een vriend… Jaffa, echt zo’n grappige kerel. We hadden dus een supergezellig laatste weekend in de zon, in Darwin. En op maandag… vertrokken we alle twee. James terug naar Perth en ik op naar Cairns voor een nieuw avontuur! J

Wat daar gebeurt… rara… is inderdaad voor een nieuwe blog :D

(Ook al ben ik nu al terug thuis J)

Veel liefs

Sofie

(Laatste deel komt er ook snel aan!)

Foto's van laatste trip!

Dag lieve mensen

Hier snel een aantal foto's van onze laatste roadtrip!

Geniet ervan!
Sofie

https://picasaweb.google.com/Sfiesfia/PerthDarwin

Roadtrip Perth - Darwin

Dinsdag 28 juni 2011

Dag lieve mensen!

Terug in de auto! We hit the road again! En ja, ik geniet, geniet, geniet! Mijn zaligste roadtrip tot nu toe! Een trip vol verrassingen, supermooie plaatsen en opnieuw zalige mensen!

Vanaf het begin:

Op 9 juni vond ik een relocation car op het internet. Wat wil dat zeggen? Een relocation car is een auto die van plaats A naar plaats B moet gebracht worden in bijvoorbeeld 10 dagen, net als de onze. We betalen 1dollar per dag (die we zelfs niet moesten betalen), de verzekering is betaald en we kregen 200dollar aan diesel. De auto die wij verplaatsen moest van Perth naar Darwin gaan in 10 dagen. We hadden een landcruiser jeep met vooraan plaats voor 2 tot 3 personen en we konden er zeker met z’n vieren erin slapen. De auto is superzalig! Een 4WD met kastjes in, een zeteltje, een wasbak, kookvuur, gasfles, frigo en een tafel, stoeltjes enzovoort voor buiten. We wisten op donderdag dat we de auto hadden en op vrijdag mochten we hem gaan ophalen.

Ons Valerieke, mijn lieve Antwerpse schat, besloot om voor haar tweede jaarsvisum te gaan en vond een boerderij waar ze kon beginnen werken. Zij zou dus maar 2 dagen meereizen om dan naar de boerderij te gaan. Omdat het een beetje triestig zou zijn om daarna in mijn 1tje met de auto verder te reizen, besloot ik op gumtree (een site waar je echt alles kan vinden van auto’s tot kasten tot reispartners en liften) een berichtje te zetten. Er stond in dat we op zoek waren naar iemand die goed kan lachen en goed zot kan doen en een klein uurtje later kregen we telefoon van Inne! Een Vlaamse, Antwerpse, overzalige meid! Aan telefoon klonk ze al zalig en toen we ze een paar uurtjes later ontmoet hebben in de pub, namen we haar meteen mee naar de hostel. Ze ging later eventjes terug naar haar verblijfplaats om haar spullen te pakken en sliep toen bij ons in de hostel. We hadden op vrijdagavond nog een afscheidsfeest en gingen nog eens goed samen uit met onze ‘last-day-in-Perth-strikken’. Raar om afscheid te nemen van iedereen, traantjes toen Anita begon te wenen, maar een zeer goed gevoel wanneer we op zaterdag dan terug de baan op gingen. Klaar voor een nieuw avontuur! De westkust, Perth – Darwin!

Dag 1 was dus een zaterdag(middag), we hadden met z’n drieën echt superveel plezier in de auto. We speeleden alle soorten autospelletjes als dieren en namen opnoemen, er was gewoon geen seconde stilte, we hadden in Inne zeker een goede vriendin gevonden. We reden de eerste dag door tot aan Leeman, niets bijzonder, maar de eerste dag zelf was toch al heel bijzonder!

Toen de twee tanken van de auto vol met diesel zaten, waren we goed en wel vertrokken. We kwamen onderweg een bordje tegen met ‘verse avocado’s’ en dat werd dan ook onze eerste stop (na de bottleshop). We kochten een aantal avocado’s en heerlijke mandarijntjes voor nog geen 5 dollar! Onderweg kwamen we grote zandduinen tegen. We waren precies 3 kleine meisjes die in het zand konden spelen. Toen we in Cerventas aankwamen, brachten we een bezoekje aan het nationaal park en daar zagen we de pinnacles. Valerie dacht dat het versteende bomen waren, maar eigenlijk zijn het ‘Limestone-ietsdingen’. We reden erdoor met de auto en namen een paar prachtige foto’s bij zonsondergang. We reden nog door tot Leeman en daar hadden we een lekkere fishburger en brachten we de eerste nacht in onze auto door. Ik deed er ook een nieuwe ontdekking. Blijkbaar heb ik toch wat last van claustrofobie en raar maar waar, ik heb er nooit bij stilgestaan… Maar: Ik heb schrik in liften, ik durfde vroeger niet in de buis, ik moet mijn zinnen volledig verzetten wanneer ik in een tent kruip en daarna mag de tent helemaal niet bewegen, ik moet eraan wennen wanneer ik tijdens het snorkelen niet meer door mijn neus kan ademen en ik kon helemaal niet bovenaan slapen in de auto! Ik kroop op het bovenste bed en moest er ook meteen weer uit. We bekeken nog een echte Vlaamse film voor we gingen slapen en ik vertelde (net als vele volgende avonden) een verhaaltje over 2 gegeven personages zoals bijvoorbeeld een papegaai en een ezel J De ochtend erna waren we klaar voor een nieuwe dag.

Op dag 2 reden we door tot aan Geraldton wat niet heel ver was van Leeman. We verbleven de hele middag in Geraldton omdat ze daar Valerie zouden oppikken voor haar boerderijwerk. We brachten onze middag door op het strand, hadden er een kleine picknick en een lekker cidertje of 2. We babbelden en babbelden, genoten er van de zonsondergang en ’s avonds maakten we wat pasta klaar. We wouden de auto niet meer verzetten en besloten daar op de parking voor het strand te slapen en op tijd op te staan voor we een parkeerticket moesten betalen. We wisten natuurlijk heel goed dat we daar niet mochten kamperen maar we waren moe. We deden samen met z’n drieën een plasje op het strand, gezellig op een rijtje en gingen lekker naar bed. Om 7u ’s ochtends werd er op de auto geklopt en geklopt en zelf gebonkt. We fluisterden naar elkaar dat we niet zouden praten en niet zouden bewegen. De gordijntjes waren allemaal goed gesloten en ze konden ons niet zien liggen. 15min lang werd er geklopt, er werd zelf gedreigd: ‘Als je nu niet eruit komt, schrijf ik je een boete van 200dollar’, maar we bleven liggen. We hoorden de ruitenwissers neervallen en eventjes later een auto wegrijden. We besloten nog 10min te blijven liggen zodat de auto zeker weg was. Toen we niets meer hoorden en zagen, sprong Inne achter het stuur en reden we snel weg. Een boete hadden we niet want ze konden ons niets doen, ze konden niet bewijzen dat wij in de auto waren, wij waren gewoon een ochtendwandeling op het strand aan het maken J

Dag 3 was dus al goed begonnen, we lieten Valerie achter in Geraldton en Inne en ik reden door. We passeerden Port Gregory waar ze een roze kreek hadden. Het water zag er sprookjesachtig roze uit door het zout in het water. Wat later passeerden we ook nog een aantal baaien waar een prachtig uitzicht hadden op de rotsen net voor Kalbari. Maar wij wouden door naar Kalbari national park! Voor we (kleine) wandelingen maakten naar prachtige uitzichten, hadden we heerlijke pasta (opnieuw) en daarna waren we klaar om voor te wandelen naar onder andere ‘nature’s window’. Een raam in de natuur waardoor je een prachtig uitzicht hebt! Roestkleurige rotsen , prachtig blauw water en hier en daar wat groen! Opnieuw een klein natuurwonder! We reden ’s nachts door tot aan Monkey Mia en omdat onze radio niet werkte, moesten we inventief zijn. We hielden elk een luidsprekertje tegen een oor aan en droegen er een haarband over J en zo hadden we wat muziek! Toen we in Monkey Mia aankwamen waren we wat teleurgesteld, Monkey Mia is 1 groot resort. We waren druk op zoek naar een kampeerplaats toen Inne de auto vast reed in het zand, gelukkig hadden we een 4x4! We namen een lekkere warme douche op de camping en kregen verse soep van 1 van de personeelsleden in het resort voor het slapengaan. We parkeerden de auto in een klein zijbaantje tussen het groen.

Op dag 4 waren vroeg uit de veren om de dolfijnen te zien op Monkey Mia. Er zijn een 7tal dolfijnen die al jarenlang iedere ochtend naar het strand voor het resort komen om er verse visjes te krijgen. 1 grote toeristische bedoening dus… De dolfijnen kwamen dicht tegen het strand, we kregen wat uitleg en de dolfijnen kregen eten. We waren toch wel een beetje teleurgesteld over het feit dat we zo ver gereden waren en terug moesten rijden naar de grote baan voor enkel dat. Op die baan bezochten we wel nog een strand vol met kleine schelpjes (was een tweede teleurstelling :o wat een kleine schelpen!) en bezochten we 1 van de 2 plaatsen ter wereld waar ze nog levende fossielen hebben. Klinkt heel indrukwekkend en ja we kunnen nu zeggen dat we ze gezien hebben J maar echt mooi om te zien is het nu toch ook niet echt! We versierden de auto met sierpompoenen die langs de baan groeien en daarna reden we door tot Exmouth. Omdat wij overdag zoveel mogelijk wouden zien, probeerden we ’s avonds zo lang mogelijk door te rijden. We moesten natuurlijk veel trager rijden want er waren nog heel wat levende wezens op de baan ’s nachts. Heeeel weinig auto’s maar wel honderden kangoeroes, heel wat koeien, later in de trip ook paarden, een varken, walabi’s, bilby’s, vleermuizen,… Die avond hadden we heel wat kangoeroes gezien, we hadden al eens geluk gehad toen ik besloot nog trager te rijden bij een passeren van een andere auto, maar toen we 5km voor het centrum van Exmouth waren, gebeurde het… Inne reed een kangoeroe dood! We raakten de kangoeroe aan de zijkant, de kangoeroe vloog achter de auto tot aan de andere kant van de straat en ja… hij was dood. We begonnen eerst heel hard te lachen omdat we er zo hard op aan het letten waren, maar daarna voelden we ons toch wat schuldig toen we de kangoeroe zagen liggen… Nu ja er lopen er hier toch genoeg rond! Aangekomen in Exmouth gingen we gaan koken in een hostel. Daar ontmoeten we een Australiër, een Franstalige Belg en nog wat andere mensen. De Belg gaf een feestje bij hem thuis en wij werden uitgenodigd. Het was een zeer klein feestje met misschien 10 mensen J Maar we hadden heel wat plezier! Ik ontmoette er ook een vriend van een aantal vrienden van mij, wat is de wereld klein!

Op dag 5 bracht de Australiër, die trouwens Jayson heet en ik beter even voorstel omdat die toch nog een belangrijke rol in mijn verhaal zal spelen, ons pannenkoeken op ons autobed. Jayson is 25 jaar oud en is afkomstig in Perth, hij was in Exmouth op zoek naar werk maar vond het daar niet meteen. Zijn leven verliep niet echt over rozen, hij is 25 en heeft een dochter van 5 jaar oud. Ook zijn jeugd was niet wat het moest zijn, over zijn leven zou je een film kunnen maken. Maar Jayson gelooft in een betere toekomst en zolang hij erin blijft geloven en een doel voor ogen heeft, komt het goed! Maar goed, Jayson bracht ons dus lekkere pannenkoeken (met chocoladestukjes in J) als ontbijt en daarna reden we met Jayson naar Turquoise bay om te gaan snorkelen. Exmouth ligt namelijk in het Ningaloo reef en dat rif staat gekend om er te duiken. Onderweg kwamen we een slang tegen op de baan, een slang van zeker 3 meter lang een soort van python. We stopten de auto en Jayson, als echte Australiër, probeerde de slang te vangen en dat lukte ook. De slang zat helemaal rond zijn arm gedraaid en vond dat niet zo tof. Nadat de slang een paar scheetjes had gelaten om zich te weren, liet Jayson de slang terug gaan. Daarna konden we samen gezellig gaan snorkelen. Omdat ik een waterproof camera heb, namen we die mee in het water. Bleek die camera precies toch niet zo waterproof te zijn en is die nu stuk omdat er water in zit. Maar ik mag niet klagen want de camera was een gevonden camera… wel jammer zo’n goede gratis camera… nu moet ik wel terug een nieuwe kopen. Maar we hebben toch wel enkele kiekjes van onder water. Kleine visjes, maar ook grote kleurrijke vissen passeerden ons en er was een heel mooi koraal. Het was niet echt een warme dag, maar het water had lekker warm. Na het snorkelen wouden we gaan vissen, maar zonder resultaat. Geen vis voor de BBQ dus gingen we snel wat vlees halen, zoete aardappelen, wat groentjes en zo hadden we tegen de avond nog een heerlijke BBQ met z’n drieën. Tijdens de BBQ en tussen het lachen door, stelden we Jayson voor mee te komen met ons naar Darwin en toen zei hij… ja! En zo gebeurde het dat we diezelfde avond nog met z’n drieën vertrokken. De avond ervoor hadden Inne en ik al onophoudelijk zitten praten over vanalles en nog wat dus moesten we nieuwe gespreksonderwerpen vinden nu we terug op de baan waren. We besloten elk om beurten een vraag te stellen en zo bleven we maar babbelen tot 3u ’s nachts! We werden niet moe, strekten af en toe onze benen en dansten in het midden van de straat en daarna terug in de auto praten we over wat we zouden veranderen in ons leven tot nu toe, wat we iedere dag zouden kunnen eten, geesten, welk dier we zouden willen zijn enzovoort! We hadden zoveel plezier, maar zoveel dat ik de dag erna bijna geen stem meer had! We reden die nacht door tot in Carnavon en sliepen goed uit voor een nieuwe dag.

Dag 6 bestond vooral uit rijden. We kwamen niet echt veel tegen om te bezoeken, maar we hadden opnieuw heel veel plezier in de auto. We zongen kleuterliedjes, we speelden spelletjes en spraken zowat tegen iedereen die we tegenkwamen in de tankstations die we bezochten. Zo leerden we die dag ook Mark en Dan kennen, 2 Engelse jongens die hetzelfde pad als ons aan het volgen waren. Op richting Broome! ’s Avonds aangekomen in Broome, sprongen we meteen in onze feestkleren en gingen we uit. Dinsdagavond in Broome is de avond dat iedereen uitgaat. Ik kwam Sam terug tegen, Sam mijn vriend uit Sleidinge, maar ook Julie, die ik leerde kennen in Sydney en Ludovic, een jongen die ik heb leren kennen in de hostel in Perth. Wat later kwamen we er ook Mark en Dan tegen! We gingen samen met hen naar nog een andere club en hadden echt superveel plezier met hen! Opnieuw teveel plezier dat ik de dag erna echt wel geen stem meer had!

Toen we op dag 7 wouden vertrekken uit Broome, wat trouwens een superschattig stadje is (Jammer dat we er niet langer konden blijven), kwamen we in Broome zelf nog onze nieuwe Engelse vrienden tegen. We besloten om samen een reuze-ontbijt te hebben op het strand. We reden naar Cable Beach en hadden in de zon een ontbijt met worstjes, spek, eieren, tomaat, champignons, babyspinazie, broodjes… eerder lunch dan ontbijt. Daarna (een aantal uren later dus) besloten we nog eventjes naar verfrissing te zoeken in het water vooraleer we terug vertrokken. Snel konden we nog niet vertrekken want toen iedereen heel wat plezier in het water had, besloot Inne naar beneden te duiken van de schouders van Mark… Inderdaad niet zo’n slim idee. Ze viel op haar elleboog en die kwam even uit de kom maar ging er ook meteen weer vanzelf in. Toch had ze heel veel pijn en ze kon haar arm niet bewegen dus besloten we naar het ziekenhuis te gaan. Daar hebben we heel lang moeten wachten en na een aantal uur kwamen we te weten dat ze een spier gescheurd had. Al bij al zo erg nog niet want een aantal dagen later kon ze al goed haar arm bewegen natuurlijk had ze wel nog veel pijn. Omdat we zoveel tijd in het ziekenhuis verloren, kregen we nog een extra dag om de auto naar Darwin te brengen. Na het ziekenhuis reden we nog even door naar het tankstation en daarna zouden we Dan en Mark terug opzoeken om samen met hen verder te reizen. De auto kreeg een snelle wasbeurt want de auto zag er net uit als een insectenkerkhof! Toen we net wouden vertrekken, kwam er een hond uit de winkel van het tankstation gelopen. De hond liep er al een aantal dagen rond en was dus duidelijk geen hond van één van de Aboriginals die daar rondhingen. Ze vertelden ons dat als we de hond niet meenamen dat de ranger zou komen en de hond zou doodschieten. En zo gebeurde het dat we uit het tankstation vertrokken met een hond in auto.  De hond is een American stafford of een kruising  van een staffy met een pitbull. Hij heeft een mooie grijze kleur (kleur van een pitbull) en is de liefste hond ooit! Haha hij is ongelofelijk cool en wij waren plots stoere backpackers met een hond! Hij kreeg de naam Jack! And Jack sat in the back of our car J

En dus vertrokken we weer iets later op richting Derby met Jack en met de auto van Mark en Dan achter ons. Aangekomen in Derby gingen we lekker koken en besloot Jayson een beetje te ravotten met de hond, hij ging er mee lopen op de jetty (soort van hoge brug op houten pilaren boven het water). Jack is een beetje een domme hond en Jack liep plots gewoon recht door, recht het water in. Hij viel 15 meter naar beneden met een paar tuimelingen. Jayson kwam naar ons toe gelopen en liep daarna recht zonder nadenken het water in op zoek naar Jack. Ik ging op de jetty staan en zag Jack zwemmen, hij leefde dus nog. Het water trok hem mee maar hij zwom in de goede richting. Jayson kon onze Jack uit het water halen en zo had hij Jack 2 keer op 1 dag gered. De hond zat onder het slijk en was aan het bibberen. De hond had gelukkig niets en ook de dag erna niet. Gelukkig had ook Jayson niets want toen hij iets later zijn verhaal deed, kreeg hij te horen dat er grote zoutwaterkrokodillen in het water zaten. En de dag erna zagen we ook inderdaad het bord staan, krokodillen en zwaardvissen. We hebben veel geluk gehad, want moest Jack 10 minuten later in het water gevallen zijn, was het water al zodanig gezakt dat hij in het slijk zou gevallen zijn en dat had hij waarschijnlijk niet overleefd. Stel je voor dat ik hier anders nu moest neerschrijven dat we ’s ochtends een hond hadden gered en dat ie ’s avonds van de brug sprong en dat dan niet overleefde… J We besloten die avond bij het kampvuur om Jack niet buiten te laten slapen maar vooraan in de auto. Hij snurkte de hele nacht en was ook de dag erna zeer vermoeid. We weten niet goed of het iets te maken had met de schok van zijn val of met de teken die we later uit zijn oor haalden. Maar al goed, Jackie boy is gezond en de zaligste hond ooit!

Op dag 8 reden we met z’n allen door naar Fitzroy Crossing, een ander nationaal park. We wouden daar het één en ander gaan bezoeken maar toen liep het een beetje mis met de auto… Een aantal dagen ervoor hoorden we al een raar geluid aan de auto maar dat ging over. Toen op dag 8 roken we precies iets verbrand in de auto. We stopten aan de zijkant en onder de kap stonk het nog meer. Eventjes proberen uitleggen wat er gebeurt was, maar onthoud dat het hier over auto’s ga en dat ik Sofie ben… Het bandje dat draait voor de airco ligt over 2 schijfjes en die draaien normaal alle 2 en nu draaide er maar eentje J Voila sie. Omdat we ongeveer zo ergens in de middle of nowhere waren, moesten we ergens heen waar we bereik hadden met de GSM. Gelukkig reden onze Engelse vrienden achter ons en Dan en ik reden terug naar Derby. Ondertussen besloten de anderen lekker te kamperen en te zonnen. Toen we wisten wat te doen, reden we terug. We moesten enkel het bandje doorsnijden, maar besloten tegen de andere te zeggen dat we daar zouden moeten overnachten voor er iemand zou komen, we zouden hen vragen wat kunnen we doen en uiteindelijk zouden we het bandje doorsnijden en zouden zij waarschijnlijk ons zot verklaren. Dan en ik, zeer tevreden met ons plan, komen toe bij de anderen en op het moment dat we beginnen te liegen, komt er een grote truck toe en vraagt of we een lift wouden, nog beter hij kon zelf de auto meenemen… Dus daar ging ons mopje, was beter om hen de waarheid te vertellen J Kamp opruimen, bandje doorsnijden en we konden verder rijden. Een aantal uren later kwamen we toe in het park. We moesten Jack verstoppen zodat we het park binnen konden en toen besloten we de 4x4 eens uit te proberen. We reden door het bos naar en klein riviertje. De jongens hadden veel plezier en genoten van de korte rit, Inne genoot ervan vooraan op de auto en ik filmde alles met een klein hartje J We kwamen op een mooi plaatsje terecht en we besloten te vissen. Ik stond iets verder met Jack, want er zaten krokodillen in het water, het was donker en krokodillen lusten wel graag eens een hondje! Heel lang bleven we er niet want de vissen wouden niet komen en het werd donker. We besloten terug te rijden en een kampeerplaats te zoeken. We hadden er samen een gezellige avond rond het kampvuur. Jayson en ik besloten iets later te gaan slapen, terwijl de anderen (Dan, Mark en Inne) een klein feestje hielden en besloten een kleine nachtelijke wandeling te maken. Na de wandeling kwamen ze terug met het skelet van een koe of toch het hoofd ervan. De ochtend erop vond Jayson nog een skelet van een paard en zo lieten we onze kampeerplaats achter met een zelfgemaakte totempaal met 2 skeletten op en de groetjes van ons allemaal! J

Dag 9 was de verjaardag van Mark en omdat het zijn verjaardag was, mocht hij kiezen wat we gingen doen. Na een stevig ontbijt, gingen we gaan vissen in hetzelfde park als de dag ervoor en erna zouden de jongens terug rijden naar Broome en zouden wij doorrijden. We hadden opnieuw niet veel geluk, maar wel superveel plezier. Een heel gezellig begin van de dag. We gingen op zoek naar krokodillen maar konden er enkel in de verte zien, er vlogen grote arenden boven onze hoofden en er waren zoveel andere mooie vogels. Zo waren er ook zeer kleurrijke kleinere vogels (waarvan ik de naam even vergeten ben maar het was iets met king of Queen J) die voor een partner kiezen en er bij blijven voor de rest van hun leven, wanneer 1 van de 2 sterft, sterft de andere ook. Hoe schoon J

Kort na de middag sprongen we terug in de auto, ook onze lieve Jack die zich super op zijn gemak voelt in de auto en gewoon telkens zo dicht mogelijk bij ons wil zijn en dus op onze zakken in slaap valt, op weg naar de volgende stop. En dat was Halls Creek waar we voor één keertje op een camping verbleven zodat we lekker konden douchen, wat kleren konden wassen en op het gemak een filmpje konden bekijken met z’n drieën. Jack kroop lekker vanzelf in zijn bedje wanneer hij moe werd, vooraan in de auto op mijn zacht fleecedekentje.

Op dag 10 reden we door tot aan Katherine. Onderweg stopten we even om de noten van een boab te halen, zodat Inne prachtige taferelen erop kon tekenen (want ze zijn echt prachtig!) en even later bezochten we ook nog een galerij met zebrastenen in Kunnunara. Stenen met de print op van een zebra die de mijnwerkers vonden tijdens het werken. Veel was er niet te zien buiten enkele kaketoes die ons meerdere malen begroeten en aan de kleine pier een grote groep katvissen die we wat brood gaven. Toen we daarna verder reden, kwamen we een bananenplantage tegen. Lekker, verse bananen! Inne sprong uit de auto met een groot mes, sprong over de omheining, rende naar de bomen toe en kwam terug met… miniminibanaantjes… Mislukt J Daarna reden we door naar het centrum van Kununarra om boodschappen te doen. Omdat we daar bereik hadden, bleven we daar vrij lang om naar België te bellen. Ondertussen kwamen er heel wat mensen langs die even stopten om een praatje te slaan over Jack. Zo ook een hele groep Aboriginal kinderen. Ze waren gewoon zot van Jack, we namen enkele foto’s met hen en Jack en hadden een hele lange babbel met hen. Toen we eindelijk afscheid van hen hadden genomen, reden we door naar Katherine. Onderweg kwamen we een varken tegen, wat koeien, kangoeroes… en ook een walabi, een walabi die zomaar uit het niets kwam gesprongen en recht onder onze auto terecht kwam… Slachtoffer 2! Inne is een echte moordenaar :o J Maar ook een dierenredder, want meteen reedt ze terug (en ook al was het vrij grof dat ze blij was met de ontdekking) en zag ze een babywalabi uit de buidel van de mama springen. Ze nam de baby op en we stopten hem in een kussensloop met een warme pull. Jayson bracht de mama naar de kant, maar Jackie boy wou er liever een beetje mee spelen… Jayson besloot de benen en de staart van de walabi af te snijden en die mee te nemen als voedsel voor Jack! Verse walabi voor Jack. Die nacht sliepen 2 Belgische meisjes, 1 Australiër, een hond en een babywalabi in onze auto. De baby sliep bij Inne in de slaapzak, niet dat Inne veel geslapen heeft…

Op dag 11 reden we meteen door naar de dierenarts met onze baby. De franse dierenarts vertelde ons dat alles in orde was met de baby en zij gingen verder voor de baby zorgen. Hij vertelde ons ook dat Jack geen chip had en dat hij ongeveer 1 jaar oud is. Na ons bezoekje aan de dierenarts reden we door naar plekje om te ontbijten. Jack kreeg wat mamawalabi maar had daar precies niet zoveel zin in. Een grote arend die boven ons hoofd vloog had er precies wat meer zin in en ook Inne en Jayson wouden het vlees wel eens uittesten en bakten een stukje in de pan. Deze laatste dag moesten we vooral doorrijden, we hadden precies wat tijd verloren en er was wat haast nu. Alhoewel we de laatste dagen vooral reden, het bleef gewoon leuk en we bleven gewoon superveel plezier hebben, ik heb er zeker en vast 2 zeer goede vrienden bij! In de middag arriveerden we dan in Darwin, eindbestemming! We moesten nu snel de auto gaan wassen en die terugbrengen. We waren glad vergeten dat er een tijdsverschil was tussen Western Australia en Northern Territory (yes, opnieuw een andere staat J) en zo waren we helemaal verkeerd en een beetje veel te laat met de auto (het is hier namelijk al een uur een half later als in WA).We waren veilig en wel met de auto aangekomen, geen ongelukken, maar wanneer we op de parking reden, reed Inne wel tegen een andere auto aan J Gelukkig was er niets aan beide auto’s! De eerste avond was best wel gek. Daar stonden we dan in de stad, met een hond. We probeerden een motel te zoeken, zodat we misschien de hond konden binnensmokkelen, maar dat vonden we niet. Inne vond een bed, Jayson, Jack en ik niet meteen. Toen we uiteindelijk besloten om te gaan kamperen op het strand met de hond, ontmoeten we Angelica. Angelica nam ons voor de nacht in haar appartement en zo sliepen we met z’n drieën in 1 groot bed!

Hoe alles daarna verder verliep met Jack in de stad, is voor de volgende blog J Lijkt precies een boek of een sprookje ofzo! We hebben al vaak gezegd tegen elkaar dat we een film moeten maken over onze roadtrip J

Zoals jullie hebben kunnen lezen, had ik een zalige trip! Een toffe trip met toffe herinneringen!

Ik probeer voor ik vertrek uit Darwin (richting Cairns) nog een berichtje na te laten!

Tot snel lieve mensen, op de blog en (misschien jammer genoeg) ook in het echt!

Veel liefde

Sofie

Laatste weken Perth...

Woensdag 8 juni 

Dag lieve mensen

Hier ben ik nog eens! Met een laatste groot verslag vanuit Perth! Waarom? Omdat het onze laatste dagen hier zijn! Zaterdag vertrekken we!

Ik heb een relocation campervan gevonden, ik moet hem alleen nog gaan boeken. Een relocation is een campervan heel goedkoop huren. Je betaald 1 dollar per dag omdat de auto bijvoorbeeld in Perth is maar eigenlijk in Broome moet zijn. We hebben wel maar 5 dagen de tijd, maar dat is perfect te doen in 5 dagen! Dus volgende week woensdag zit ik in een lekker 32 graden warm zonnetje bij Sammeke. Valerie weet nog niet of ze mee gaat tot in Broome want misschien heeft ze een job ergens tussen Perth en Broome.

Maar voor ik vertrek, wat is er hier nog allemaal gebeurd… Heel wat!! Even denken en terug gaan naar het einde van de vorige blog.

Het weekend na de blog, trakteerde James mij op een weekendje Margret River. Margret River is een klein dorpje in het zuiden van WA. Het is gekend als een prachtige wijnstreek en er zijn heel wat mooie stranden. Het was heel fijn om terug even door het platte land te rijden, om kangoeroes te zien rondhuppelen en om gewoon even weg te zijn uit Perth. Wij gingen er lekker gaan lunchen en dineren en we bezochten er een grot. Voor James was dat niets nieuw want blijkbaar heb je er heel wat in Ierland, maar voor mij was het toch wel iets wauw. ’s Avonds gingen we naar één van de vele stranden waar we uitzicht hadden op Margret River en een prachtige zonsondergang. Op zondag gingen we vroeg terug omdat James ging gaan golven J en ik ging eentje gaan drinken met Valerieke. Een geslaagd weekend!

De week erop was ook zeker en vast geslaagd! Op dinsdag was het Valerie haar verjaardag! Ik nam een dagje vrij van het babysitten en we namen Valerie mee naar de zoo. Valerie wist helemaal van niets. Brianna, Carolin, Valerie en ik hadden een prachtige dag. We zagen heel wat dieren die we thuis niet in de zoo hebben (zoals geverfde honden, boomkangoeroes, Numbats, Wombats…) en het gezelschap was gewoon al super! Ik had voor ’s middags een kleine picknick mee: pastasalade, broodjes, druiven en lamingtons (heerlijke cake met chocolade rond en kokosnootschilfers) Ondertussen waren ze thuis in de hostel een feestje aan het voorbereiden voor haar, dus toen Valerie terugkwam was de volledige tuin versierd en hadden we een quiz over de hostel en de mensen in de hostel en hadden we een superavond.

In het weekend, nam James me mee naar een shootingrange waar we met een pistool en een revolver schoten. Precies zoals in de film in zo een kleine kotteke met een hoofdtelefoon op en een bril. En raar maar waar, ik ben duidelijk gewonnen :D Ik had er 4 in de roos en James maar 2 J

Heel tof om eens te doen! ’s Avonds gingen we met een aantal vrienden van de hostel naar gayclub. Het was de verjaardag van Kane zijn broer en hij nam ze mee naar de hostel en voor Oscar zijn 18^e verjaardag gingen we dus naar de gayclub J

De week erop was een gewone werkweek, babysitten en receptie hier en iedere avond om 7u home and away. In de week gebeurt er meestal niet veel. Af en toe eens uit eten of naar de cinema. Zo ging ik ook onlangs ook naar Sizzler, all you can eat. Een wedstrijdje met James dat ik, gelukkig maar, verloor. En zo zag ik vorige week The hangover 2.

Maar goed in het weekend was ik uitgenodigd op het verjaardagsfeest van Tanel, de mama van mijn zonen J Ze werd 40 en gaf een verjaardagsfeest. Ik ging er samen heen met James, we kwamen toe als 2^de en we vertrokken terug naar huis als voorlaatste J Niemand had dat gedacht, maar het was er heel gezellig en er was zoveel lekker eten! Haha ’s avonds gingen we dan nog eens uit met vrienden van de hostel. Een supergezellige avond, maar de dag erna wist ik het wel…

Het babysitten was ook nog steeds zeer tof. Ik nam Soren op een dag ook mee naar de hostel en hij had het hier zo naar zijn zin. De jongens speelden met hem en hielden hem bezig, terwijl ik Valerie hielp met de koelkasten te kuisen. En een andere dag ging ik Met Soren en Valerie gaan shoppen, supergrappig hoe de mensen naar je kijken. Blijkbaar vinden sommige mensen wel dat Soren op mij lijkt, want al heel wat mensen hebben mij verteld dat hij mijn zoon zou kunnen zijn J Hij is zo schattig en lacht bijna altijd. Nu begint hij ook liedjes te zingen en zo begon hij ook het alfabet te zingen, alleen een beetje verkeerd ‘acdc…’ Ik was vorige week wasabinoten aan het eten en hij wou ook graag eentje hebben, zijn gezicht was zo grappig, super en toch wou hij er achteraf nog eentje!

Het boksen zit er ook op, de maand is voorbij. De lessen waren gewoon super! We hadden zo een fijne tijd, ook al was het vroeg in de ochtend. Zeker iets om thuis verder te zetten! De week na het verjaardagsfeest, ging Valerie op weekend en ik weet niet of ik dat al verteld had maar ook Markus was er niet. Markus is voor een aantal weken naar Zwitserland geweest, daarom bleven wij iets langer hier in Perth. Markus zijn dochter werkte iedere ochtend, maar in het weekend stonden we er alleen voor. Dus toen Valerie op weekend was, stond ik er alleen voor: receptie en kuisen. Druk weekend dus, maar toch heb ik me goed geamuseerd.

Daarna terug een werkweek, de laatste week babysitten. Maar wel een superweekend! Want… Eindelijk!! Zijn we naar Rottnest Island geweest! We waren met een gezellige groep van 10!

Allemaal vrienden! 6 Ieren (James, Kevin, JP, Gerard, Aidan en Anita), een Canadese (Brianna), Een meisje van Wales (Emily) en Valerie en ik. ZALIG!

Je gaat naar het eiland met de ferry en op het eiland zelf kan je enkel fietsen. De eerste dag begonnen we vol goede moed aan de fietstocht. Na 4km verloren we er al 6, 6 werden er gekidnapt door de goon. Valerie, Aidan, Anita en ik fietsten verder. Op en neer, vrij koud, maar we deden 22km en daarmee ongeveer het volledige eiland. ’s Avonds waren we doodop! En ons gat deed pijn pijn! Bij de hostel was een zaal waar ze eten kookten voor grote groepen van meer dan 100 mensen, maar omdat wij vrienden waren geworden met de kokkin, mochten wij na de grote groep komen eten en komen ontbijten en we betaalden elk maar 5dollar! Superlekkere lasagne maakte ons enkel nog meer moe en we lagen dus tegen 10uur in ons bed! Koud! Superkoude nacht!

De dag erop fietsten we naar het dorpje en hadden we daar een heerlijke koffie, daarna fietsten we naar het strand en daar hadden we een superdag! Lekker gezellig babbelen, drinken, ravotten, super! Het was warmer als de eerste dag, maar toen ik met kleren en al in het water liep, vond ik het toch best koud… J Toen we ’s avonds terugkwamen, was Laura  (de dochter van Markus die het hele weekend gewerkt had) wel superblij ons terug te zien, nu weet ze tenminste hoe druk wij het hier hebben J

Nu zijn het hier dus onze laaste dagen… raar! Want het is precies of ik terug wegga van huis… het gaat wel heel fijn zijn om terug te reizen! Ik ga nu op naar Broome, daarna naar Darwin, Alice Springs en daarna de Oostkust tot in Sydney om daarna terug naar huis te komen.

Ik laat hier heel wat vrienden achter waar ik een supertijd mee had… James en zijn vrienden, Emily, Anita, Bri, Amy… Perth was een zalige tijd! Volgende week dus naar Broome en naar Sam. Heb ik al gezegd wie Sam is? Ik heb jaren met Sam op school gezeten, enkel niet in dezelfde klas. Sam en ik hebben heel wat gemeenschappelijke vrienden. Toen ik wist dat Sam naar Perth kwam, heb ik hem een mailtje gestuurd en zo heb ik Sam beter leren kennen J Grappig toch hier zo aan de andere kant van de wereld! Sam reisde samen met Bertje en hij is van Kortrijk maar ook wij hebben een gemeenschappelijke vriend J

Ik denk dat ik de grootste lijnen nu wel wat verteld heb… Nu is het tijd om de kamer volledig leeg te maken, boeltje te pakken en verder te gaan. Zoals Soren zou zeggen: Jeuj! J

Lieve mensen ik probeer in Broome een nieuwe blog te plaatsen! Tot dan!

En geniet van het zonnetje daar, want hier is het toch maar frisjes aan het worden! J

Dikke dikke kussen

Sofie

Perth Perth Perth :)

Donderdag 5 mei 2011

Dag lieve mensen

Na een maand nog eens een verslagje! Zie het als een soapserie, even een grote pauze en nu een korte weergave van wat de afgelopen 4 weken gebeurd is. En er is wel heel wat gebeurt!

Nog steeds in Perth en zoals je al kon raden heb ik het hier nog steeds reuze naar mijn zin! De hostel staat nog steeds recht, jawel zelf met 2 Vlaamse receptionistes! Valerieke is de maks! Ik heb er hier een zeer goede vriendin bij, we houden van dezelfde dingen en hebben vaak zin in dezelfde dingen. Zo gaan we vaak shoppen en kwamen we de laatste tijd iets teveel thuis met nieuwe schoenen… zo gaan we op zaterdag- of zondagmiddag gezellig eentje gaan drinken op een terrasje en we hebben samen een nieuwe hobby! We hebben ons ingeschreven in ‘live fitness’ 5 minuutjes hier vandaan voor een maand lang. We gaan niet zomaar gaan fitnessen, maar we gaan gaan boksen voor fitness. Dat wil zeggen dat we niet op mensen slaan, maar op een boksbal en heel veel oefeningen doen. Vooral heel veel oefeningen! Oefeningen met gewichten, springen, lopen, sit-ups, push-ups,… het boksen zelf is maar een kleine 10min. We volgen onze lessen om 6u ’s ochtends. Om kwart na 5 gaat ons wekkertje en dan gaan we goed gaan zweten. We volgen onze lessen zo vroeg omdat de andere les om kwart na 5 is en dan werkt steeds 1 van de 2. We proberen 3 keer in de week te gaan en op andere middagen gaan we naar de fitness, zit allemaal in het abonnement! We zijn blij dat we eindelijk weer wat aan sport doen, zeker nadat we op de weegschaal gingen staan… We hebben sportschoenen gekocht en bokshandschoenen Zalig! Na de eerste les, had ik enorm veel pijn in mijn billen, ik kon niet eens op mijn gemak op het toilet gaan zitten, maar zalige lessen gewoon!

Wij houden de hostel recht, anderen willen de hostel plat… De laatste 2 weekends hebben we twee keer een serieus gevecht gehad in de hostel. 1 keer zelf met politie bij en de keuken volledig onder het bloed. Dat was in het paasweekend, in het paasweekend hier in Perth was niet veel Vrede aanwezig. Op vrijdag was het een vrij saaie dag, alles, maar echt alles was gesloten! Op zaterdag, konden we enkel naar het stad als we volledig omwandelden. In de straat die parallel loopt met onze straat, was een schutter. Hij had op een voorbijganger proberen schieten en die waarschuwde de politie. Alle straten werden afgezet en als je vroeg wat er aan de hand was, zeiden ze op een zeer gewoon toontje: ‘Er is een man met een jachtgeweer en we willen niet dat hij nog eens schiet.’ Zo weet je meteen alles Bij ons zouden ze je gewoon wegsturen zonder iets te zeggen. Wat later zat de hele straat zonder elektriciteit en wanneer de buurman zonder elektriciteit zit, gaat zijn alarm af en zo ging zijn alarm de volledige middag af… Op Pasen zelf hadden we dan het gevecht in de hostel. Wat wel tof aan mijn paasweekend was, is dat ik op zondag oma Aalter belde en zo heel wat tantes, nichten en nonkels hoorde en op maandag oma en opa Watervliet. Fijn om je familie op zo’n dagen te horen!

Naast de gevechten hebben we nu ook heel wat huisdieren erbij die de hostel plat willen leggen… Muizen! En wie mij kent, weet dat muizen en Sofie niet samen gaan… Het begon met een muisje die iedere avond langs de muur omhoog liep naar een holletje in een hangkast en na een tijdje zag ik er 1 op onze eigen kamer. Met een klein hartje heb ik de eerste ‘muizennachten’ hier geslapen… We hebben een aantal muizenvallen in de kamers staan, zo van die vallen waar de muis levend uitkomt, maar dus ook, na het loslaten in het park, terug kan komen naar de hostel. En omdat we dat niet willen en omdat Valerie en ik nogal hard en sadistisch kunnen zijn, sassen we de muizen door… Er lopen er hier toch genoeg rond. Gelukkig hebben we nog een ander huisdier. Ons Margorie! Margorie is de kat die oorspronkelijk van de buren was, maar ze heeft het hier zo naar haar zin met al die muisjes dat ze nu lekker hier woont. Ze loopt op haar gemak door de hostel, doet een schoonheidsslaapje op mijn bed, ligt ’s avonds gezellig in de zetel naast Neil en vangt in haar andere vrije uurtje een muisje om mee te spelen. Zo ligt Margorie op dit moment onder mijn bed, te waken bij een muizenholletje. Margorie is een mooi witte kat met lang haar… ze zal binnenkort toch wel eens een bad nodig hebben!

Onze kamer was 1 grote puinhoop, een paradijs voor muizen dus en zeker aangezien Scott steeds eten meenam in de kamer. Op een dag kwam ik terug thuis en heb ik 2 uur lang de kamer schoongemaakt. De kast op ons kamer ligt vol met spullen van Valerie en mij (vooral schoenen), daarnaast hebben we nog een box met onze boksspullen op en dan hebben we nog een stapel lege schoendozen met de schoenen van Barry op. Barry kreeg ook nog een lege doos van bier om zijn vuile kleren in te stoppen Sinds alles is opgeruimd, horen we geen muizen meer op onze kamer Maar wel nog op het plafond…
Barry is onze nieuwe kamergenoot, hij was 3 maand geleden ook al in de hostel, dus ik ken Barry al! Hij komt, rara… uit Ierland Onze andere kamergenoot is Carolin uit Duitsland. Daarvoor hadden we Scott voor een hele poos en Neil, beiden Australiërs. Er zijn natuurlijk weer heel wat nieuwe mensen en weer heel wat mensen vertrokken. Zo zijn mijn 2 Franstalige broertjes terug naar huis. Julien en Tanguy zijn terug in het zonnige België, er was toch wel een traantje toen ze vertrokken… Zij zijn een belangrijk deel in mijn prachtige reis hier door het verre Australië. Mijn andere broers Antoine en Gilles zijn vertrokken naar en boerderij een beetje uit Perth. Pappy is nog steeds hier, maar vertrekt ook binnenkort. Jeff is terug aan het werk in de mijnen en zien we dus om de 2 weken nog eens terug. Kelly is na 3 maand ook vertrokken, hij was de enige persoon die hier nog was van toen ik hier aankwam in de hostel. Hij werkt nu ook op een boerderij in WA. Shane uit Boston is plots vertrokken, zonder boe of ba. Daddy is vertrokken en teruggekomen… ontslag gekregen.

Daarnaast hebben we hier supermensen bij! Echt toffe mensen, waar we heel wat gezellige avonden mee beleven. Zo hebben we kamer 2: Emily uit Wales, Brianna uit Canada, Anita uit Ierland en Edwina uit Ierland. Eerst was er ook nog Andrew, de vriend van Edwina, maar hij is vertrokken met de boot richting Broome. Edwina blijft hier om te werken, ik ben nu voor eventjes haar boyfriend. Zalige meiden waar we echt veel plezier mee beleven, zelf al is het maar door gewoon naar de trouw te kijken van Will en Kate. We houden gezellige babbeltjes in het bushokje, drinken ’s avonds een koffietje of een pintje samen, we kijken samen naar Australia’s got talent, rijden we met een winkelwagentje vol donsdekens en mezelf door de hostel en over de straat en nog veel meer Dan hebben we ook nog Koen en Bartje. 2 heel gezellige Nederlandse jongens. Ze zijn hier al een paar keer vetrokken en terug gekomen. Ze lopen af en toe eens langs ;) Ze zijn een Vlaams woordenboek aan het maken met bijvoorbeeld de P voor passeren, de T voor ’t is da en de B voor bakske. Valerie en ik eten meestal met hen samen. De eerste keer heb ik gekookt: Gehaktballatjes met pureepatatten en salade. De tweede dag was het Valerie haar toer: Asperges op Vlaamse wijze met heeeeel veel botersaus (Hoe maak je botersaus? Je neemt een pakje boter en laat het smelten in de microgolf ) Deze keer is het aan de jongens, ze maakten reeds steak met pepersaus en iets Grieks met kip Ze doen het goed! We hebben dan ook nog 2 Italiaanse meisjes, Elena en Elena Ze lachen mij uit wanneer ik pasta kook, maar ze zijn heel sympathiek en grappig!

Ook onze Ierse vrienden komen vaak langs. Het wordt een beetje ingewikkeld… Je hebt ‘mijn’ Ierse vrienden met andere woorden ‘de vrienden van James’ en dan heb je ‘onze’ Ierse vrienden: Barry, Dave en Mike en hun gevolg. Ze verblijven niet in onze hostel, maar zijn hier wel vaker dan in hun hostel. Ze brengen veel plezier mee, vaak alcohol en avondconcerten met de gitaar. Gisteren was het Dave zijn verjaardag. We hadden een gespast kaartje voor hem en kochten verjaardagsdonuts. Ze hadden een BBQ en na de BBQ deden Valerie en ik de lichten uit en gingen we naar buiten met een bord donuts en 3 kaarsjes

Dan is er nog een nieuwe ‘man’ in mijn leven Een hele schattige, kleine man die steeds aan het lachen is Zijn naam is Soren Kaan (Ofwel Soren) en hij is 20maand oud! Sinds een aantal weken, ga ik iedere ochtend 4uur gaan babysitten. Soren zijn papa werkt thuis, de 4uurtjes dat ik er ben, neem ik Soren mee naar het park, naar de bieb… Ik mag de auto lenen en ga dus vaak ergens anders naar toe. Wanneer Soren zijn middagdutje doet, ruim ik op, doe ik de vaat, vouw ik wat kleren… Wat kleine huishoudelijke taken dus. In de paasvakantie, die hier nog steeds bezig is, zijn ook zijn broertjes thuis. Kellan (5jaar) en Noah (7jaar) thuis. We gaan vaak vliegeren in het park, we brachten ook een bezoekje aan scitech en gisteren gingen we met Valerie naar Kings Park. Daar wandelden we en de jongens namen hun skateboard en step mee. In Scitech kunnen kinderen allerlei proefjes doen en leren er heel wat over techniek en dergelijke. Het gezin komt uit de USA en is nog geen jaar in Australië. De papa heet Tom en werkt dus thuis. Hij schrijft boeken, maakt iedere woensdag een podcast en ontwerpt figuurtjes. De mama heeft Tanel en zij werkt volledige dagen. Voor haar werk kwamen ze naar hier. Ik zie de mama eigenlijk nooit, dus had ze mij uitgenodigd op zaterdag om te komen eten. Zaterdagavond heb ik dus de mama ontmoet en heerlijk gegeten! Tom kan supergoed koken! En mijn dessert was ook best wel lekker Een pannenkoek met nutella en banaan! We hadden een heel gezellige avond samen en ik werd al meteen uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van Tanel. Mijn kleine vriend begint woorden te vormen, maar momenteel komt er vooral ‘I do’ uit Ze bereiden hem voor op het huwelijk later!

Hier is het nu herfst en dat merk je toch al een beetje… We hebben wat regen gehad, maar momenteel is het overdag terug zeer warm maar vrij frisjes in de nacht Een truitje ’s avonds en een donsdeken doen goed!
Zoals jullie zien heb ik het hier nog steeds volledig naar mijn zin! Ik heb het druk, weinig tijd eigenlijk! De dag begint vroeg met bokslessen, daarna babysitten, na het babysitten even relaxen of fitnessen en ’s avonds terug aan het werk of iets gaan drinken, naar de cinema gaan… Gelukkig vond ik toch even tijd om nog eens een verslagje te geven van mijn leven hier. Er valt natuurlijk nog zoveel meer te vertellen, maar dit zijn zo een beetje de grote lijnen.

Misschien eventjes verder kijken en zien wat er nog staat te gebeuren in mij soapserie Ik blijf… Nog wat centjes verdienen en hier nog wat wachten tot Valerie voldoende centjes heeft om verder te reizen. We, Valerie en ik, zouden heel graag samen de westkust doen. We zouden hier binnen een maand vertrekken. Zo ga ik op tot Darwin en eind Juni ga ik naar Cairns! Onze trip naar Rottnest ging niet door… dat komt ervan wanneer je jongens laat plannen Kort voor we hier uit Perth vertrekken, gaan we wel naar Rottnest en ik plan! Het nieuwe plan is dus dat ik de trip plan zodat ons plan om allen samen te gaan toch door kan gaan!
Verder wil ik ook nog steeds naar de zoo en wil ik gaan cliffjumpen in Fremantle We’ll see… Dit weekend, neemt James me mee naar Margret River. We vertrekken zaterdagochtend en komen zondag tegen de middag terug. Daarna ga ik shoppen met Kevin, want volgende week is het Valerie haar verjaardag en hij weet niet wat te kopen voor haar Voor Valerie haar verjaardag neem ik een dagje vrij en plan ik samen met Em, Bri, Anita en Edwina een hele toffe verjaardag voor mijn vriendinne! Kevin is trouwens ook een Ier, nen specialen, 1 die mijn nieuwe schoen weggooit en er dan zelf terug om gaat de dag erna omdat die op het balkon van de buren is beland.

Dat was een lang verslag… maar nog steeds kort voor een verslag van een maand Er gebeurd hier zoveel en ik zou nog pagina’s kunnen schrijven… Maar wie gaat dat allemaal lezen?!

Ik geniet hier en hoop dat jullie daar genieten want het is jullie geraden met dat prachtige weer!
Heel veel dikke kussen, bergen liefde en tot snel(ler!)
Sofie
　

Fotooooooo

Hej hej!

Nieuwe foto's :)
En na het weekend een nieuw blogbericht! :)

Geniet van het weekend!
Sofie

https://picasaweb.google.com/Sfiesfia/HetLevenInDeShiraleeGaatVerder

Er komt nog lang geen einde aan het Shiralee-verhaal... :)

Zondag 3 april 

Dag lieve mensen!!

Eindelijk zeg… J Ik weet het, heeeeel lang geleden, maar ik moet toch iets te vertellen hebben he!

Ondertussen heel wat gebeurt en beslist. Ik heb zo onder andere besloten nog een maand langer hier te blijven. Mijn reden: Zo kan ik nog een maand centjes verdienen voor ik verder ga reizen. Daarna reis ik enkel en hoef ik mij geen zorgen te maken wanneer ik ergens anders geen job kan vinden. Hier heb ik een job, dus is het veiliger om hier nog even te blijven. Plus ik heb hier nu ook heel wat vrienden, dus mij vervelen doe ik niet! Ik heb ook wat extra uren werk, ik doe wat ‘groot’ kuiswerk in de hostel zoals de muren kuisen, de tuin,…

De laatste 2 weken heb ik sowieso al meer gewerkt. Marushka, het meisje die de hostel proper hield is terug vertrokken naar Frankrijk. Ik nam dus enkele dagen haar kuistaak over tot we Aurelie hadden. Aurelie poetst nu iedere ochtend. Ook Thomas, de andere receptionist is ondertussen vertrokken. Maar ook zijn plaats is al terug ingevuld en dat door een Vlaamse! 2 Vlaamse receptionistes nu, Vlaanderen boven. De nieuwe receptioniste heet Valerie en is afkomstig uit Antwerpen, we komen goed overeen en dat is wel tof als je samen moet werken!

Dit weekend werk ik opnieuw, 3 weekends op rij ondertussen… Maar volgend weekend heb ik een weekendje vrij. Dan gaan we op weekend naar Rottnest Island! J We zijn: Mijn Ierse vrienden en ik. We gaan voor Kevin zijn verjaardag en we verblijven er in een chalet. Je kan enkel naar het eiland met de boot en op het eiland zijn geen auto’s, enkel fietsen. Ik kijk er naar uit! Nog eens iets anders dan de hostel en Perth J

Ik verveel me nog steeds niet in de hostel! Steeds nieuwe mensen en nu met Valerie bezoek ik ook heel wat dingen en gaan we nog heel wat bezoeken. Woensdag ga ik naar de zoo, samen met mijn ‘broers’, Aurelie en Typhanie. Normaal gezien gaan ook Julie en Theodora mee. Julie en Theo zijn 2 meisjes die we ook leren kennen hebben in Sydney. Maandag was het Tanguy zijn verjaardag en we hadden een feestje hier. Julie en Theo kwamen meevieren met ons, een blij weerzien! Ik kijk er eigenlijk wel naar uit om naar de zoo te gaan, net als een klein kindje (of net als de papa J)

Heel wat mensen die al een hele poos verbleven in de hostel zijn vertrokken… raar J Damien en Vincent vertrokken eindelijk met hun 4WD en namen Marco mee. De andere Damien vetrok met de fiets, Thomas en Marushka gingen naar huis, David is vertrokken naar de mijnen, Johannes is vertrokken naar Afrika, Marco en Jan naar Duitsland en morgen vertrekt Tobias naar een huis in Perth en ook Laura is vertrokken. Het vertrek van Laura verliep niet zo vlotjes J Laura was ervan overtuigd dat ze haar vlucht had op dinsdag, maandag trok ik dus met haar gezellig ’t stad in en ’s avonds zouden we Tanguy zijn verjaardag vieren met een zelfgemaakte taart en cadeautjes J Tot Laura plots een telefoontje kreeg met de vraag of ze goed aangekomen was… haar vlucht was niet op dinsdag maar op maandag. Met Gilles zijn we toen naar de luchthaven gereden om te zien wat we konden doen, Laura volledig in paniek, kon zelf haar baas niet meer bellen. Ik heb haar baas gebeld, een nieuwe vlucht gezocht en zo stonden we de dag erop opnieuw op de luchthaven om Laura uit te zwaaien. Nu verblijft Laura ergens in de woestijn in een klein dorpje. Ze werkt daar in een winkel en heeft daar haar eigen huisje waar ze geen huur voor hoeft te betalen. Misschien zie ik Laura nog ergens terug in Australië en anders zeker in België!

We hadden ook heel wat nieuwe mensen, zo had ik 3 Italiaanse kamergenoten. 2 ervan waren  super en ze kookten zelf voor mij J! Rici nodigde mij uit om hem te komen bezoeken in Italië en omdat Nele zo zot is van Italiaans, mogen we bij hem gaan logeren J Jammer genoeg vertrokken ze begin deze week. Nu slaapt Valerie bij mij op de kamer en Valerie is grappig ’s nachts! Deze nacht kwam ze thuis rond 4u en begon haar hele avond te vertellen J Liever dat dan Pete die boven me slaapt… Pete houdt ervan om ’s nachts hele concerten te geven! Man, ik heb nog nooit iemand zo horen snurken!! J En dan begint ie er nog wat onverstaanbaar Engels bij te praten J Maar Pete is een geweldige kerel, ‘nen echten peet’! Pete bewaart de kalmte in de hostel, onze ‘Daddy’.

Natuurlijk ook een nieuwe lading Ieren, een nieuwe lading leute. Alhoewel we eind vorige week iets anders hadden… we hebben een aantal Ieren moeten wegsturen uit de hostel. (Onder andere 2 meisjes die iedere nacht Dirty dancing keken, wat ik persoonlijk een zalige verslaving vindt! Ik heb de laatste week 3keer Dirty dancing bekeken en ik kan maar 1 iets zeggen (!): ‘Nobody puts Baby in the corner!’) Ik begin al een onderscheiding te maken in de Ieren: ‘Alle Ieren zijn zalig grappig, behalve Ieren uit Dublin!’ J Ik weet niet hoe het komt, maar Ieren uit Dublin zijn zo agressief zodra ze alcohol in hun handen hebben. Ondertussen vroeg een andere Ier mij al te huwelijk en ik kreeg zijn armband cadeau die mij zou beschermen. Nele heeft dezelfde armband, dus hou ik van mijn nieuwe armband, maar het grappige is dat dit blijkbaar iets typisch Iers is aangezien de armband vol staat met afbeeldingen van Jezus en andere heiligen en Ieren zijn namelijk zeer katholiek.

Wat heb ik hier nog zoal gedaan, veel gewerkt dus, waardoor ik niet veel buitenkwam. Veel gefeest, in de hostel dan vooral J En veel nagedacht over wat er hierna komt en weet je wat: Ik laat gewoon alles op me afkomen! J Zolang ik de westkust op mijn gemak kan doen ben ik tevreden!

Gisteren heb ik bijna de volledige dag in de auto van James gezeten. James wil nog een extra jaar blijven, voor je tweede visa moet je 3 maanden op een boerderij werken. De baas van James heeft het zo geregeld dat hij (waarschijnlijk) kan blijven en zogezegd gewerkt heeft op een boerderij. Daarvoor zijn we naar Donnybrook gereden bij Bunbury om het dorpje te gaan bekijken en foto’s te nemen voor wanneer ze hem vragen zouden stellen over de omgeving J Nu naar hopen voor hem dat hij kan blijven!

James zijn ouders waren hier vorig weekend. Ze kwamen vanuit Ierland een drietal weken naar Australië. Ze kwamen een kleine week James bezoeken. Wat een toffe mensen! Zijn mama is supergrappig, ze heeft een hele fotosessie gehouden en stopte niet met babbelen. De papa is net als James maar dan als papa J Ik hou zelf van Ierse mama’s en papa’s! Haha!

De eerste Ier die ik hier ontmoet had en mij ook heel wat Iers geleerd had, is ons nog eens komen bezoeken in de hostel. We hadden een heel gezellige avond samen met Carl en ik heb weer heel wat nieuwe Ierse woorden geleerd J

Het voelt niet alsof mijn reis en mijn leven hier eventjes op ‘hold’ staat nu ik al 2 maand op dezelfde plaats ben, ik ben hier zeer graag, hou van de job, hou van de mensen die ik hier ontmoet en van het gevoel een ‘thuis’ te hebben. Na deze maand, kan ik verder reizen en genieten van alles wat ik zie met een extra centje op zak. Jammer dat het leven in Australië zo duur is, je leert er wel veel van en vooral voor jezelf zorgen en met je geld omgaan J

Om alle verwarring nog eventjes van de baan te vegen: Mijn lieve mama is helemaal niet ongelukkig omdat ik hier in Australië zit. Het berichtje was omdat ze wou skypen met mij en omdat het niet werkte. Mijn mama en papa zijn gelukkig tevreden dat ik het hier zo naar mijn zin heb, zo geniet en zoveel bijleer. Dus hier geen ongelukkige mensen en in België geen ongelukkige mensen J

Lieve mensen, ik geniet hier verder van het zonnetje (want ja, ik heb slechts 5min regen gehad op die 2 maanden dat ik hier al benJ), van de prachtige mensen waardoor ik mij echt nooit alleen voel (!) en van het mooie Australië.

Tot de volgende en dikke zonnige kussen voor jullie!

Sofie